Samenwerken met mensen wordt gezien als een van de moeilijkste dingen die er bestaan. Mensen zijn onberekenbaar, niet in cijfers uit te drukken, gevoelig en daardoor een onzekere factor. Psychologie is een moeilijk vak waar succesvolle oplossingen geen zekerheid zijn. Daarom deel ik graag mijn ervaringen omtrent 5 valkuilen in het samenwerken met mensen.
Het was september 2015 toen ik het idee voor Speaker’s Night mocht pitchen bij De Nieuwe Bibliotheek. Rond die tijd zaten Silvino en ik nog in een zelfontwikkelingsgroep met twee anderen jongemannen en we bespraken onze ambities om te spreken in het openbaar. Na enig onderzoek bleek dit een haast onmogelijke opgave als je nog geen ‘trackrecord’ als spreker hebt. Als enige van de groep zette ik door en zocht op eigen initiatief contact op met de bieb en ook stichting De Schoor, een organisatie die de zaken van alle buurthuizen in onze woonplaats Almere regelt.
Negativiteit
De deal met de stichting was snel rond en Speak II UNITE was een feit. Kort daarna, ging ook de bieb akkoord met het voorstel voor Speaker’s Night. In de groep werd eerst met enthousiasme gereageerd, maar dat enthousiasme maakte snel plaats voor negatieve gedachten. De een zei dat de locatie niet deugde, de ander vond het te tijdrovend. Wederom kreeg ik de groep mee door aan te geven dat ik het met of zonder ze zou doen. Van begin af aan was mijn rol die van organisator. De man die iets zelf creëerde omdat hij het nergens kreeg, maar wat voor kopzorgen brengt die rol met zich mee?
Wantrouwen
Als kleine jongen op de basisschool zeiden leraren al tegen me dat ik een ‘regelaar’ was. Iemand die hield van organiseren en mensen samen brengen en verbinden. De promotie en marketing voor Speak II UNITE bleek een zware tak en ik kreeg ook niet echt ondersteuning vanuit de groep. Van mezelf weet ik dat ik ook ontzettend veel waarde hecht aan groepsgevoel en loyaliteit. Zo zat ik er tijdens de Speak II UNITE sessies ook in, maar in de praktijk bleek dat de anderen daar anders over dachten. Na de 1e sessie waren de ambities om te spreken in het openbaar verdwenen en was er bij één lid zelfs sprake van terugtrekking. Hij zou niet achter het format staan…
Angst
Grappig detail is dat er tijdens de bijeenkomsten van de zelfontwikkelingsgroep altijd werd gesproken over ideeën, maar dat deze in de praktijk nauwelijks werden nageleefd of opgevolgd. Eerst was het ‘ja, we moeten motivational speaking gaan doen man’ en toen ik een podium voor ons regelde was het ‘eh nice man, goed geregeld’. Toen kwam het steeds dichterbij en veranderde de stemming. Ken je dat van mensen? Dat wanneer iets dichtbij komt, dat ze zich ineens terugtrekken? De missie van Speak II UNITE kwam daarmee ten einde, maar 2016 zou spectaculair beginnen met 14 januari Speaker’s Night op de agenda!
Zorgen
Silvino en ik hadden de groep inmiddels verlaten en waren al gestart met Internationaal Ambitieus. We besloten Speaker’s Night onder ons gezamenlijke label te hangen en van daaruit de organisatie te doen. Als initiator bleef ik hoofdverantwoordelijk en stelde het programma samen. De Nieuwe Bibliotheek faciliteert het evenement en voor de overeenkomst werden afspraken opgesteld, waar ik me als organisator natuurlijk aan wil houden. Zo goed als ik kon vertaalde ik deze richtlijnen naar afspraken met de sprekers. Als organisator had ik het al druk genoeg, want ik moest werkelijk achter iedereen aan zitten. De sprekers, de genodigden voor de gastenlijst, de fotograaf, de cameraploeg, de pers, etc. Toch lag het grootste zorgpunt bij de sprekers… Waarom?
Gedoe
Als je met mensen werkt, is er altijd wel gedoe. Van mensen die toezeggingen doen als genodigde en dan niet op komen dagen of pas melden dat ze niet kunnen nadat je ze ter controle belt, tot sprekers die voor bepaalde deadlines genodigden, promofilmpjes en presentaties moeten aanleveren. En dan nadat de deadline is verlopen nog moeilijk doen over spreektijd, namen voor de gastenlijst etc. Afspraken zijn heilig, maar in de praktijk merk ik steeds vaker op dat mensen gewoon maling hebben aan deze afspraken. De vraag rijst dan ook of men zich wel bewust is van de consequenties van dergelijke daden. Om maar niet te spreken over het onderlinge vertrouwen, die bepalend is voor de voortzetting van de samenwerking.
Moraal van het verhaal
Deze valkuilen zijn mensen niet onbekend, maar in de praktijk krijgen ze niet de nodige aandacht om ze te voorkomen. Kies daarom zorgvuldig uit met welke mensen je wel en vooral niet wilt samenwerken. Ik raad je aan om mensen te selecteren op wie je kunt vertrouwen, zodat je jouw naam en reputatie goed houdt en beschermt. Succes!
Bestel nu je kaartje!
Recente reacties