In september 2012 was ik bijna 10 jaar werkzaam in het onderwijs in Nederland. Vrijwel elk schooljaar was ik op zoek naar extra uitdaging, die ik vond in het volgen van uiteindelijk 3 master opleidingen, plus nog een aantal andere aanvullende opleidingen en cursussen. Een jaar ervoor geswitcht van school, en werkzaam in een geweldig leuk team. En toch…. Ik werd niet gelukkig van mijn baan.
Hoofd liep over
De kinderen waren leuk, contacten met ouders waren goed, mijn collega's waren top, het contact met mijn directeur was super… Maar elke dag liep ik tegen de enorme werkdruk aan. Er is de laatste tijd weer veel over geschreven, zowel door mensen die die werkdruk wel ervaren, als door mensen die het totaal niet ervaren. Ik ervoer het wel. Dagen van acht tot zes of zelfs half zeven waren niet vreemd. Pauze: snel even een half uurtje samen met de andere collega's iets eten. Als je tenminste niet hoefde te surveilleren op de speelplaats en als er geen ouders binnen kwamen voor een gesprek. De rest van de tijd die overbleef in de pauze was ik bezig met werk corrigeren, voorbereiden voor de lessen in de middag of nog snel iets lezen of voorbereiden voor de vergadering later die dag. Na school waren er weer de vergaderingen, gesprekken met ouders, overleg in werkgroepen, studiemiddagen. Het hield niet op. Mijn agenda stond vol, en mijn hoofd liep over.
Curaçao en Aruba
Een half jaar eerder had ik een vacature gezien op Curaçao. Op dat moment was het vanwege mijn prive situatie niet mogelijk om erop te reageren, maar inmiddels waren er wat zaken veranderd. Ik begon te zoeken en rond te vragen. Via via kwam ik in contact met een meisje dat 9 maanden op Aruba had gewerkt. En toen ging het snel. In december 2012 schreef ik een sollicitatiebrief, in maart 2013 had ik een gesprek en op 2 augustus zat ik in het vliegtuig naar Aruba, met een contract voor 3 jaar op zak. Container met meubels en wat spulletjes onderweg, en dat was het. Onderweg naar een land waar ik nog nooit was geweest en waar ik niemand kende. Alle vastigheid, inclusief mijn vaste fulltime contract, in Nederland opgezegd voor het grote onbekende. Het gekke is: ik heb nooit getwijfeld. Van begin af aan voelde dit als de juiste stap. Toen ik eenmaal hier was ontmoette ik al snel een aantal mensen die inmiddels goede vrienden zijn geworden. Ik vond een mooi huis wat ik voor een hele redelijke prijs heb kunnen huren en wat perfect is voor de 4 honden die ik hier inmiddels heb.
Niet alleen rozengeur en maneschijn
Mijn baan was moeilijk in het begin doordat er toch wel verschillen waren tussen de manier van werken in Nederland en hier op Aruba. Maar ik heb doorgezet, en heb het inmiddels prima naar mijn zin. Desondanks waren er in het eerste jaar ook veel tegenslagen en was het echt niet allemaal rozengeur en maneschijn. Maar door vertrouwen te houden, in mezelf te blijven geloven en vooral te genieten van alle fijne dingen hier kan ik achteraf alleen maar zeggen: het was de beste beslissing van mijn leven!
Binnenkort kan je meer lezen over de emigratie van Inge Beek in een interview op Internationaal Ambitieus!
Recente reacties