Terwijl ik achter mijn laptop zit, bedenk ik me dat het deze maand precies twee jaar geleden is dat ik in Europa aankwam; op zoek naar de man die ik hier zou kunnen worden. Vol verwachtingen en een koffer vol dromen. Ervaring leert echter dat het niet altijd gaat zoals wij willen; tenminste niet wanneer wij willen.
Ongeacht de kleur van mijn paspoort ben ik een Surinamer. Ik ben 30 jaar geleden geboren en getogen in het land dat bekend staat om haar lekker en divers eten, vreedzaam bestaan en prachtig binnenland. Waarom zou ik dus in hemelsnaam een mooi en rustig land als ‘Sranan’ inruilen voor koud en keihard Nederland? Goede vraag; ik zal het zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.
Mijn overtuiging
Voordat je jezelf volledig kan accepteren, dien je jezelf eerst beter te kennen. Ik geloof niet dat iemand zichzelf echt goed kan kennen (dus ook accepteren) als degene niet uit zijn of haar comfortzone durf te gaan. Twee jaar geleden (gelukkig nog steeds) had ik behoefte aan twee dingen. Ten eerste ‘avontuur’. Wij weten allemaal dat het leven enorm kort is en ook heel saai kan worden. Dit kon ik niet meer accepteren en ik moest uit de dagelijkse sleur van werk en een eentonig sociaal leven. ‘’Ik moest op avontuur’’.
Het tweede was ‘carrière’. In Suriname kon ik natuurlijk ook een bloeiende carrière hebben, maar dan zou ik uiteindelijk ook daar moeten blijven. Mijn geboorteland is enorm klein en de mogelijkheden zijn (momenteel) nog beperkt. Dit draagt ook bij aan een beperkt beeld op de rest van de wereld. Mijn beeld zou ik moeten vergroten om mijn kansen te vermeerderen. Door naar Europa te emigreren en mijn doelen (avontuur en carrière) na te streven, heb ik mezelf beter leren kennen en dat draagt bij aan het vormen van mijn identiteit. Na twee jaar heb ik nog meer doelen die ik wil en ook zal bereiken.
Tip
De belangrijkste vragen die na twee jaar Europa aan mij gesteld kunnen worden zijn; ‘Wat is je het meest bijgebleven en wat heb je tot nu toe geleerd?’ Neem het maar gerust van mij aan; niemand zit in Nederland op je te wachten. Wat bedoel ik hiermee? In Suriname had ik een naam en werd ik herkend en vooral geaccepteerd. Aan de andere kant van de oceaan ben ik een BSN-nummer en één van de vele allochtonen. Dus ik kan je het volgende meegeven; verwacht niets van wie dan ook, maar toon karakter en creëer je eigen kansen.
In het volgend artikel zal ik het hebben over het zoeken en vinden van een baan. Dit blijkt op een heel andere manier te gaan dan in Suriname.
Recente reacties