Klaas spreekt af met Kenneth om 10.00 uur, maar om 10.20 uur is Kenneth er nog niet. Klaas checkt zijn telefoon om te kijken of Kenneth misschien heeft gebeld, maar ziet geen enkel bericht. Dan komt Kenneth aangelopen. Hij groet Klaas en gaat zitten zonder wat te zeggen of excuses te maken voor het te laat komen. Klaas kijkt Kenneth vragend aan en Kenneth vraagt doodleuk ‘wat is er Klaas?’. Waarom gebeurt dit en hoe kan je dit oplossen?
Wanneer je internationaal onderneemt, heb je altijd te maken met cultuurverschillen. Ook als je dezelfde taal spreekt. In februari waren we in Suriname bij ons congres ‘Zakendoen met Curaçao’. Naast het succes van het congres en de vele superlatieven, zijn er ook nieuwe contacten opgedaan. Terug in Nederland verloopt het contact per mail, maar vooral ook via bellen met WhatsApp. Het is me daarbij wel opgevallen dat de verwachtingen rondom afspraken ver uiteen kunnen liggen…
‘Ik bel je zo’
Uitzonderingen daargelaten, betekent ‘ik bel je zo’ soms dat iemand pas een paar uur later belt. En dat terwijl we in Nederland verwachten dat iemand binnen het half uur, zo niet nog eerder, al terug belt. In Suriname is men gevoelig voor de Nederlandse directheid, dus probeer ik tactvol te handelen door het op mezelf te betrekken. ‘Ik ga nu de deur uit dus ik ben dan even niet bereikbaar’. In Nederland resulteert dat in een ‘o, sorry er kwam even wat tussen. Kunnen we een nieuwe afspraak maken?’. In Suriname heeft men het niet altijd door dat je op ze zat te wachten.
Vanzelfsprekend
Het is me ook opgevallen dat men niet altijd even attent is. Net zoals met het bellen, bedoelt men het niet verkeerd maar als je dat niet van tevoren weet, kan dat schadelijk zijn voor de relatie. De verwachtingen lopen dan te ver uiteen en dit kan leiden tot irritaties. De vanzelfsprekendheid en ook het doen van aannames, zijn grote valkuilen. Al snel ben je geneigd tot check en dubbelcheck, maar als je dat doet, kan je bij sommige Surinamers weer te opdringerig overkomen. Wat moet je nou wel of niet doen?
Duidelijkheid
Persoonlijk pleit ik voor duidelijkheid. Jij geeft je grenzen en je verwachtingen aan. Normaal toch? In Nederland zeker, maar zelfs in België kan dat al te agressief overkomen. Surinamers en Belgen, en ook Curaçaoenaars, wensen een wat meer gematigde toon in de communicatie en ook meer geduld. Dit vergt een lange adem, maar als je hun vertrouwen hebt gewonnen, lopen ze ineens keihard voor je. Je grenzen aangeven dien je dus op creatieve wijze te doen.
Waardering
Na het congres kregen we heel veel complimenten, maar de meeste complimenten kwamen via-via bij ons terecht. Onze lokale partner legde ons uit dat het gebruikelijk is in Suriname dat men jou niet rechtstreeks complimenteert, maar dat via een omweg doet. Dat is jammer en in mijn ogen ook een gemiste kans als je iemand niet je dankbaarheid of waardering toont. Persoonlijk ga ik harder voor je lopen als ik zie dat je mijn inspanningen waardeert. Echter, in Suriname is men gevoelig voor grootheidswaanzin en dat is mogelijk een reden waarom mensen je via-via een compliment maken.
Actie!
Beleven is weten. Kom mee op handelsmissie en doe je voordeel met de kennis die je daar op doet!
Recente reacties