Ken je dat? Dat je een besluit neemt om iets te gaan doen omdat dit het juiste lijkt. Het voelt ook wel redelijk goed. Het is misschien niet helemaal wat je wilt. Maar je kan jezelf goed vertellen dat het toch het beste is voor nu. En misschien ook wel het veiligst, het handigst enzovoort. Dus je gaat er voor.
Tot er een moment komt dat je even stil staat of daartoe gedwongen wordt, door bijvoorbeeld ziekte, en je opeens helderheid krijgt. Hmm dit voelt eigenlijk helemaal niet goed. Maar eerst wel, toch? Nou, eigenlijk voelde je dit knagen al vanaf het begin. Maar dat heb je heel subtiel en zorgvuldig weggemoffeld en weg geredeneerd. En nu kan je er niet omheen. Wat nu?
Gevoel versus verstand
Ik heb dit best vaak eigenlijk. Ik ben een gevoelsmens en mijn raadgever is mijn onderbuik, mijn ‘gut’. En toch heb ik mezelf aangeleerd om te functioneren vanuit mijn hoofd: analyseren. Velen van ons trouwens. Dat analyseren is een kracht van mij, maar ook een valkuil. Daar ben ik inmiddels achter. Het is maar hoe ik het inzet. Want ik merk dat het me enorm kan ondersteunen en dat ik er ook anderen mee kan helpen. Zolang ik er maar geen keuzes uit maak.
Sst.. zachtjes
Keuzes maken, dat gebeurt in mijn buik of op intuïtie. Grote keuzes die ik ooit heb gemaakt, waren inderdaad op gevoel. Dan werd het heel sterk en groot en kon ik er niet omheen. Maar op een dagelijkse basis vergt dit nog wat oefenen. Niet omdat ik iets moet aanleren, maar vooral afleren. Want mijn intuïtie komt in de vorm van een fluistering en mijn onderbuikgevoel met een heel zacht knagen. En ik heb mezelf geleerd dit te overstemmen met het geluid van mijn mind, mijn gedachten. Daar kom ik vandaag weer achter, weer een laagje dieper.
Leren luisteren
Vandaag heb ik een vrije dag, net bijgekomen van een week flink ziek zijn. Er is weer wat ruimte om te voelen en dat geeft helderheid. Ik besef dat ik iets heb toegezegd wat ik toen wel graag wilde, maar nu niet meer klopt. Als ik heel eerlijk ben, en daar gaat deze blog over, dan voelde ik vanaf het begin al dat het niet helemaal klopte. Maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Ik voelde al wel dat ik iets graag wilde, maar dat het vooral om zekerheid, positie en bevestiging ging. Ik had geld nodig en wilde tegelijk ook gezien worden op een bepaalde manier. Een deel voelde goed: het baantje aannemen. Maar een deel ook niet: een bepaalde positie hierin. Waarom dit was, geen idee. En dus luisterde ik er niet naar. Ik dacht (= mind) dat het angst was en dat ik hier doorheen mocht gaan. Dus ging ik er helemaal voor. En dat was teveel.
Stap voor stap
Mooi hoe het universum werkt, want je komt toch wel waar je moet zijn. Dan maar hardleers. Het werd teveel en ik werd ziek. Dit gebeurt mij vaker. Ik luister niet naar de fluistering en mijn onderbuik, de zachte aanwijzingen. Dus reageert mijn lichaam met extreme moeheid en ziek worden. Tot ik weer helderheid heb en helemaal begrijp wat er is gebeurd. I did it again…
Nu zie ik dit niet als verkeerd, integendeel. Zodra ik het wist, heb ik dit meteen gecommuniceerd en dat voelde goed. Vroeger ging ik dan nog even door, tot mijn burn-out. Mijn wens nu is om steeds eerder in het proces te luisteren naar mijn ingevingen, ook al begrijpt mijn hoofd vaak niet waarom.
Vertrouwen op jezelf
Essentieel hierin is vertrouwen op jezelf. Dit alles gaat namelijk over de relatie die je hebt met jezelf. Ben je in verbinding met jezelf? Vertrouw je op je gevoel? Jouw relatie met de wereld om je heen is hierin ook bepalend. Durf je te gaan voor wat voor jou goed voelt, ook al denkt de buitenwereld daar anders over? Dat vertrouwen op jezelf is vertrouwen dat je echt wel weet wanneer 1) iets echt niet klopt of niet goed voelt OF 2) iets wel klopt, maar je angst voelt om ervoor te gaan en te springen. Inmiddels weet ik dat ik echt dit verschil wel weet. Daar kan ik me niet meer achter verschuilen. Dus gaat het er om dat ik me ook ga overgeven aan dit weten. Dit gaat inderdaad compleet voorbij mijn mind, mijn gedachten en het analyseren. En dat is eng.
Trial and succes?
Het leven is een groot proces en er is geen eindpunt als het gaat om leren. Alles is er voor ons om te ervaren en uit te groeien. Dit is mijn les vandaag en ik voel me dankbaar. Ik heb nu extra zin en wat meer vertrouwen om toch te gaan ontdekken wat er gebeurt als ik mijn gevoel en intuïtie nog meer volg. Omdat ik weet dat ik uiteindelijk toch altijd uitkom waar ik moet zijn. Dus ga ik proberen om wat vaker de directe route te nemen. Kijken wat er gebeurt. Wie doet er mee?
Recente reacties