Afgelopen woensdag 15 maart konden we stemmen voor de Tweede Kamerverkiezingen. Het is belangrijk dat we ons niet laten leiden door de propaganda uit de media en bangmakerij van alledag.
Het begrip gezond verstand is niet meer zo logisch als wij zouden denken. Dit komt door de vele tegenstrijdigheden van verschillende mediabronnen, maar ook door nieuws dat van mond tot mond gaat. Wat is in ieder geval belangrijk wanneer jij je stem letterlijk en figuurlijk wilt laten horen in deze maatschappij?
Turkse heisa
Wat naar mijn mening in ieder geval NIET de manier is om je te laten horen, is om als bevolkingsgroep door emotionele omstandigheden een drastische beslissing te nemen. Niet zo lang geleden werd de Turkse minister van Buitenlandse Zaken geweigerd om in Nederland te landen met zijn vliegtuig en een andere minister werd teruggestuurd toen zij vanuit Duitsland wilde oversteken om in Nederland een promotietour te doen. Turkse ministers doen een promotietour om het aanstaande referendum in Turkije over de grondwet onder de aandacht te brengen bij de Turken die zich hebben verspreid over verschillende Europese landen. De weigering van twee ministers heeft tot een diplomatieke rel geleid. Het gevolg? Demonstraties en kleine rellen zowel in Nederland als Turkije.
Vrijheid van meningsuiting?
Wat gebeurd is, valt niet meer terug te draaien. Maar wie had in deze situatie gelijk? De ministers met hun promotietour met uiteenlopende motieven om de grondwet te veranderen, waarvan enkele motieven zoals het geven van meer macht aan de president van Turkije? Of had Nederland gelijk met het weigeren van deze ministers? Hoe dan ook, de oh zo geliefde vrijheid van meningsuiting werd voor het gemak van tafel geveegd!
De situatie met de Turkse ministers en de Nederlandse regering vergelijk ik met biologische ouders die na jaren op bezoek gaan bij het gezin die hun kinderen heeft geadopteerd. Wat doe je dan als (pleeg)ouder? Het is mogelijk dat zo een bezoek rebels gedrag kan losmaken in je kinderen die je immers jarenlang zelf hebt opgevoed. Ontzeg je hen de toegang? Ontvang je hen met open armen? Naar mijn mening is het verstandiger preventief en afzonderlijk gesprekken te hebben met de biologische ouders en adoptiekinderen voordat ze elkaar spreken. Beschermen mag zeker, maar overbezorgd zijn door toegang volledig te weigeren, is geen oplossing en zal vaak averechts werken.
Kies gewoon je partij
Surinamers worden geacht te stemmen op Artikel 1, mensen met een islamitische achtergrond op Denk en de mensen die gewoon een hekel hebben aan Marokkanen en Turken en al het andere wat zij niet dulden, stemmen op de PVV. Degenen die niet zo drastisch willen zijn, zullen een ‘strategische stem’ hebben uitgebracht op de VVD.
De afgelopen dagen heb ik op WhatsApp vaker een lap tekst voorbij zien komen waarin ik werd opgeroepen om te stemmen voor Artikel 1 van Sylvana Simons. Er werd ook aangeraden om als Surinamer ook zeker NIET te stemmen voor de PvDA omdat er 14 Marokkanen en Turken op een verkiesbare plaats zouden staan en Peggy Wijntuin met haar plaats 62 helemaal kansloos is. Als ik voor Artikel 1 zou hebben gestemd, was het omdat ik het 100% eens ben met de standpunten van Sylvana Simons. Wat mij echter de afgelopen tijd wel duidelijk is geworden, is dat politici het een zeggen en het ander doen. Ik kan mij vinden in verschillende standpunten van verschillende partijen. Waarom kan het niet een 'stembuffet' zijn waarbij je als kiezer ieder punt wat je bevalt, meeneemt van een partij. Het is zo jammer dat wij worden geacht in hokjes te denken.
Ik ben ook zeker niet iemand van de strategische stem. Als ik een partij dwars wil zitten, ga ik niet opeens voor de tegenpartij stemmen die ik ook niet zitten. Kiezen tussen twee ‘lesser evils’ bevalt mij totaal niet en zou niemand tevreden moeten stellen. Helaas was er in Amerika geen ontkomen aan en hebben zij nu of de grootste gek als president of gewoon een amusante reality tv-ster die snel beseft dat de camera blijft draaien en het amusement snel verandert in drama.
Geschreeuw & Ruis
Als wij het hebben over geschreeuw, zijn er altijd ‘The Usual Suspects’. Dit keer is het (weer) de beurt aan Prem Radhakishun. Met zo een naam verwacht je in ieder geval geen persoon die blauwe ogen heeft. Toch vindt Prem het gepast om Sylvana Simons een ‘nepnegerin’ te noemen nadat hij ook zijn eigen Surinaamse identiteit wegwuift. Vrijheid van meningsuiting is een mooi recht; het is alleen zo jammer wanneer mensen in plaats van praten, beginnen te schreeuwen. Dit geschreeuw zal alleen maar voor een tegengeluid zorgen van ongeveer dezelfde nuance en decibel hoogte. En wat schieten wij daarmee op? Een paar goede krantenkoppen en dat is alles!
Naar aanleiding van de diplomatieke rel tussen Nederland en Turkije hebben enkele Turkse hackers het hun missie gemaakt om 1500 Nederlandse websites te hacken. Wat lost dat op? Niet veel anders dan dat een paar websites voor een uur de Turkse vlag toonden met slecht vertaalde teksten. Iedere actie heeft een reactie. Het zorgt echter alleen maar voor ruis als er geen duidelijke communicatie en begrip van beide partijen aanwezig is. In het ergste geval komen er sancties waar zowel Nederland als Turkije niet op zitten te wachten. Maar dit loopt waarschijnlijk allemaal met een sisser af en wordt met een goede fles wijn vergeten. Tot het volgend vlammetje in de pan wordt gegooid. Het is als het ware een rad van on-fortuin waar wij allen aan meedoen. Het is allemaal sensatie. Wil je je echt hoorbaar maken, is het belangrijk om te luisteren naar de ander en daarop in te spelen.
Stemmen
Ik hoop in ieder geval dat iedereen die op 15 maart heeft gestemd, dit heeft gedaan door te luisteren. Niet zozeer naar anderen maar meer naar zichzelf. Als je op basis daarvan hebt gestemd, maakt het niet uit op wie je hebt gestemd. Heb je Artikel 1 gestemd? Leuk! Geef je Wilders een kans? Heel dapper! Ben je toch stiekem verleid door Jesse Klaver? Wie niet! Besef wel dat zodra degene op wie je hebt gestemd zich niet aan de belofte houdt, je ook van je moet laten horen. Wij hebben tegenwoordig door social media allemaal een stem. Wij moeten ons steeds meer letterlijk en figuurlijk laten horen. Niet door geschreeuw, maar door eerst (tussen de regels door) te luisteren en dan met elkaar in gesprek te treden.
Recente reacties