In een telefoongesprek van drie uur waarin het ene na het andere verwijt wordt gedaan, ben je het spoor bijster. Je wordt er moedeloos van en het enige doel wat je voor ogen hebt, is om de irritatie weg te nemen en het gevoel van wederzijds onbegrip op te lossen. Door hoogoplopende emoties kom je geen steek verder en op den duur wordt er in je oor opgehangen, waardoor jij met een naar gevoel blijft zitten. Wat is de beste manier om hier mee om te gaan?
We hebben geen controle over anderen. Hoe wij tegen dingen aankijken, verschilt per persoon. In de onderlinge communicatie kan dat leiden tot spanning, irritatie of zelfs ruzie. Puur omdat we geen begrip willen opbrengen voor het standpunt van een ander. Door te vragen waarom iemand een bepaalde mening is toebedeeld, kom je veel te weten over de ander. De kunst is wel dat jij daar niet je eigen filters over heen legt, want dan transformeer je het weer naar je eigen persoon toe.
Eens of oneens?
Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Soms bereik je overeenstemming door, zoals Covey ook zegt, het erover eens te zijn dat je het niet met elkaar eens bent. Dat vergt acceptatie en respect. Soms heb je een bepaald gevoel over een persoon of situatie, maar dat gevoel zegt vooral wat over onszelf. Als ik bijvoorbeeld vind dat iemand ongeduldig is, dan komt dat omdat ik een ander beeld heb van een geduldig persoon. Dat wil nog niet zeggen dat ik gelijk heb dat een ander ongeduldig is, ondanks dat ik wel dat gevoel heb. Door diegene te vragen of hij ongeduldig is, kom ik erachter of het klopt.
Waarheid of leugen?
Natuurlijk kan de ander ervoor kiezen om de waarheid te spreken of te liegen. Feit blijft dat ik het niet voor diegene moet invullen, want dan leg ik diegene mijn eigen interpretatie op. Wat ik wel kan zeggen, is: ‘Ik heb het gevoel dat hij ongeduldig is ook al zegt hij van niet’. Dan leg ik het bij mezelf omdat het mijn gevoel is, maar ik kan niet zeggen dat het de waarheid is. Puur omdat ik het niet kan aantonen en het nergens uit blijkt. Het gevaar hierbij is dat mensen gaan geloven in hun eigen waarheden en zich daarmee afsluiten van wat er werkelijk speelt.
Filters
Van jongs af aan worden we geprogrammeerd. Dat komt door wat ons wordt geleerd, maar ook door wat we zelf meemaken. Onze ervaringen worden automatisch gekoppeld aan een associatie, zoals bijvoorbeeld ‘iemand in de ogen aankijken terwijl die spreekt, betekent dat iemand geïnteresseerd is in wat ik zeg’. Wat doe je dan als iemand je niet in de ogen aan kijkt? Sommigen nemen dan gelijk een houding aan terwijl een ander misschien zegt ‘vind je het wel interessant wat ik vertel?’. Het verschil tussen iets voor iemand invullen of de ander de kans geven het zelf uit te leggen.
Rust
Met een dergelijke instelling bereik je effectievere communicatie, meer rust in onderlinge verstandhoudingen en minder stress en irritatie. Waarom dit in de praktijk zo moeilijk blijkt, heeft vooral te maken met het gegeven dat men zich er niet altijd bewust van is. Daarbij zijn we als mens emotionele wezens en als iets ons raakt, denken we niet meer helder na. We maken met onze interne dialoog gelijk een koppeling tussen wat er wordt gezegd en onze eigen associaties. Deze bepalen uiteindelijk je stemming en dus ook je gedrag. Onze gevoelens zeggen dus vooral wat over ons.
Actie!
Ondernemer of niet, we zijn allemaal mensen, die met deze situaties te maken krijgen, zowel in werk als in privé. Leef met passie en emotie…
Recente reacties