“The flower that blooms in adversity is the rarest and most beautiful of all.” ~ Walt Disney Company, Mulan
Hiep hiep hoera! Vandaag ben ik jarig. Als kind is jarig zijn leuk maar naarmate je ouder wordt, wordt dat anders. Waar je als kind kijkt naar de voordelen die ouder worden met zich meebrengt, kijk je als volwassenen meer naar waar je nu bent, wat je zoal bereikt hebt in het leven en of je op de juiste koers zit. Althans, dat doe ik.
De fixatie op jeugdigheid en schoonheid in de maatschappij maakt me soms een beetje onzeker. Ik voel me soms een beetje oud. Als laatbloeier zijnde, word ik vaak geconfronteerd met dingen die mensen van mijn leeftijd al ‘horen’ te weten en die ik zelf nog niet weet, kan of snap. Ik kom met het ouder worden juist meer tot bloei, maar de omgeving/de maatschappij kan daarin nogal onvergeeflijk overkomen. Men plaatst je resultaten en prestaties al toch gauw tegenover je leeftijd. ‘Wow, die is 21 en die heeft al dat’ of ‘goh, die is al 33 en die heeft nog niet eens dat’.
Achterlopen
De keuzes die we maken, beïnvloeden onze levens. Met onze keuzes komen we sneller bij onze doelen, of we raken eventueel juist (tijdelijk) van het pad. Maar volgens Oprah zijn er geen fouten en creëren ‘verkeerde keuzes’ enkel en alleen maar een omweg. Vaak is het in het leven zo dat we leren welke keuzes we niet moeten maken of niet hadden moeten maken. Op deze manier is geen enkele keuze verkeerd. Het leven is immers een leerschool, toch?
‘We seal our fate with the choices we make’ ~ Gloria Estefan
De druk van de maatschappij is echter toch gericht op zo snel mogelijk allerlei fouten te maken – voor zover je fouten mag maken. Ik wenste dat ik veel fouten al gemaakt had, dat ik überhaupt het lef had om fouten te durven maken. Ik wenste dat ik me al veel eerder gerealiseerd had dat fouten maken helemaal niet erg is. In dat geval was ik vandaag de dag namelijk al veel verder geweest. Nu voelt het alsof ik achterloop en voor een groot deel komt dat doordat ik nooit iets durfde te proberen. Het was alles of niets; of ik deed iets perfect of ik deed het gewoon niet. Maar als je niets doet, ziet en hoort men je niet. Dan weet men niet dat je bestaat…En als je niets doet, laat je ook niets na.
Menselijk
Uiteraard heb ik geleerd van de keuzes die ik niet had moeten maken en ik respecteer mijn weg ook. Ik ben alleen wel mens en ik raak ook wel eens gefrustreerd van de realiteit. Voor mij werkt het therapeutisch om daarover te schrijven. Om te laten zien dat ik soms ook onzeker ben en de realiteit graag anders had gezien. Laten zien dat ik baal dat ik dingen niet eerder of anders had gedaan. Laten zien dat ik het soms ook niet weet. Ik hoop hierdoor oprecht contact te maken, juist door me niet beter voor te doen dan ik ben, maar door de waarheid te laten zien.
We zijn allemaal mensen. We bewandelen allemaal onze eigen wegen. En ik hoop dat we kunnen genieten van het groeiproces. Dat we geloof en vertrouwen kunnen hebben dat het allemaal wel goedkomt. En dat we elkaar van tijd tot tijd kunnen helpen als we het even niet meer zien zitten. Om te groeien en verder te komen in het leven, hebben we elkaar namelijk nodig. Mensen kunnen je alleen de juiste steun bieden als je eerlijk bent.
Het komt goed!
Ik geloof dat het allemaal ook wel goedkomt. Ik geloof in de kracht van ons laatbloeiers en dat het absoluut nooit te laat is om onze stempel te drukken. Mijn eigen woorden geven mij kracht en vertrouwen om mijn leven te vieren, ongeacht ik ouder word. Ik hoop andere lezers hier ook mee te inspireren!
‘There are no mistakes’ ~ Oprah Winfrey
Recente reacties