Wanneer Fred naar zijn werk gaat, voelt hij allerlei blokkades. Hij voelt zich misselijk, heeft pijn in zijn buik, gaapt om de minuut en voelt dat een enorme spanning zich meester maakt van zijn hoofd en lijf. Los van de immense druk op de afdeling waar hij werkt, spelen er ook randzaken mee die hem op mentaal vlak een behoorlijke knauw hebben opgeleverd. Nu het einde nabij is en hij zijn laatste dag nadert, wil hij deze periode afsluiten en zich opladen voor zijn nieuwe werkgever. Hoe moet hij dit doen?
Nog nooit eerder heeft Fred dit meegemaakt. Gevoelens en symptomen die doen denken aan een burn-out en het gevoel dat hij op instorten staat. Het gevoel dat hij het nooit goed doet, de collega’s die hem continu afsnauwen, een leidinggevende die verwachtingen van hem heeft maar hem niet goed faciliteert of ingewerkt heeft. En dan zijn er nog de klanten die op hem afgeven, omdat zij een zondebok zoeken om hun stress af te reageren. Na drie maanden is het einde oefening.
Eerste maand: een valse start
Bij iedere start is er een inwerktraject waarin de basis wordt gelegd. Verwachtingen, onderlinge afspraken, het werkproces, de operatie en het beleid en eventuele bijzonderheden worden met de nieuwe medewerker doorgenomen. De drukte van het inwerktraject laat weinig ruimte voor nadere kennismaking met collega’s, maar gek genoeg wordt Fred afgerekend op factoren waar hij zelf geen erg in heeft. Zo zou hij arrogant, eigenwijs en koppig zijn en niets van anderen aan willen nemen.
Tweede maand: laatste kans
Fred hoort het aan en besluit om snel één-op-één met zijn collega’s te zitten om dit lelijke misverstand de wereld uit te helpen. Al gauw blijkt dat zijn teamleden vooral vinden dat Fred zich aan hen moet aanpassen en als een poppetje moet doen wat iedereen vindt dat hij moet doen. Als man met ervaring geeft Fred aan dat hij bepaalde dingen al kent vanuit vorige opdrachten. Hij schrikt ervan wanneer hij hoort dat er hierdoor een lelijke stempel op hem wordt gedrukt.
Sterker nog, zijn leidinggevende is verre van tevreden. Hij vindt dat Fred alles al meteen moet weten en kunnen en gaat voorbij aan het feit dat Fred een nieuwkomer van buitenaf is. Fred is het buitenbeentje en de negatieve energie maakt zich meester van hem. De mentale klap komt hard aan en deze spanning werkt dusdanig door dat Fred diverse lichamelijke klachten opmerkt. Toch zet hij door. Hij moet en hij zal slagen en geeft het niet op. Fred krijgt een laatste kans.
Derde maand: genoegdoening
In wat later zijn laatste maand blijkt te zijn, presteert Fred eindelijk zoals hij gewend is. Zijn klanten zijn tevreden, zijn collega’s zijn inmiddels aan hem gewend en zijn resultaten zijn top. De problemen bij zijn klanten zijn opgelost en hij werkt zich uit de naad. Volgens afspraak spreekt hij zijn leidinggevende halverwege de maand voor een evaluatie. Als blijkt dat zijn leidinggevende ondanks de duidelijke progressie er nog steeds dubbel in staat, neemt Fred een moedig besluit.
Afsluiting
Hij doet wat zijn leidinggevende ogenschijnlijk moeilijk vindt om te doen en stelt hem gerust door te zeggen dat hij het dan maar moet stopzetten. Fred zegt heel kalm toe dat hij zijn leidinggevende niets kwalijk neemt en dat hij met opgeheven hoofd kan stoppen. Hij kan terugkijken op een bijzonder leerzame tijd waarin hij met zware tegenwind toch zijn stempel heeft kunnen drukken. En dat is belangrijk…Dat gevoel van voldoening.
Recente reacties