Over al ter wereld, elke minuut van de dag overlijd er iemand. Iemand die dierbaren achterlaat. Jong, oud, ziek, plotseling, zelfgekozen. Al die dierbaren worden vanaf dat moment geconfronteerd met hun eigen rouwproces. Die kan kort en hevig zijn of lang en sluimerend. Hoe dan ook, het gemis is altijd in meer of mindere mate aanwezig van het moment van overlijden. Waarom schrijf ik over dood en rouw?
Wie ben ik dan om hier zo open over te zijn? Ik ben Live Coach en oprichter van Rouwen doen we samen. En ik schrijf over dood en rouw, omdat ik heb ervaren dat over dit onderwerp niet gesproken wordt. Het meest recente voorbeeld hiervan was een week geleden tijdens mijn vakantie op Bali, waar ook veel Nederlands sprekende mensen wonen. Mijn man en ik zaten op een terras aan zee toen tijdens een gesprek met een ‘local’ de onvermijdelijke vraag werd gesteld: 'Hebben jullie kinderen?' Ik antwoordde naar alle eerlijkheid: 'Ja, ik heb 2 dochters, een van 27 en een die nu 26 jaar zou zijn gew…..' Verder kwam ik niet doordat mijn man mij abrupt onderbrak met zijn antwoord dat hij ook een 21 jarige dochter heeft en op een ander onderwerp overging.
Gewoontes…
Zo gaat dat eigenlijk altijd. Niet alleen door lief, ook door anderen. Als ik iets gevoeligs op social media zet, krijg ik geheid een reactie daaronder of een privé bericht dat aangeeft dat het niet gepast lijkt en als ik ergens over wil praten, ik altijd kan bellen of appen. Het liefst toch vooral niet openbaar. Dat is dan ook de reden dat ik Rouwen doen we samen heb opgezet. Het is nu nog een website waar meerdere mogelijkheden tot contact en delen zijn ingebouwd. De uiteindelijke doelstelling is dat er meetings en vakanties voor rouwende mensen worden georganiseerd. Dat er een plek wordt geboden waar men wél over rouw en alles wat daarbij komt kan praten of gevoelens delen en dat rouw er in alle facetten mag zijn.
Doel…
Mijn doel op dit platform is rouw in verschillende culturen bespreekbaar te maken en tips en tools aan te reiken. Interviews af te nemen met iedereen die iets over rouw kwijt wil, ermee werkt of een bijzondere ervaring wil delen. Ik heb in meerdere landen gewoond en daar ook grote verschillen in rouw en verwerking mogen ervaren. Ook het land waar u als lezer verblijft zal eigen rituelen hebben. Eigen omgangsvormen met de dierbaren, eigen spirituele begeleiding. Overal ter wereld, elke minuut van de dag overlijd er iemand die dierbaren achterlaat. Grote kans dat u als lezer uw eigen rouwprocessen hebt meegemaakt of daar midden in zit. En ook u zult het vast herkennen: Over rouw wordt niet gesproken.
Tijd voor verandering…
Laten we daar vanaf nu eens verandering in brengen. U zult zien dat het niet altijd angstaanjagend, duister, zwaarmoedig of een groot tranendal hoeft te zijn als er over rouw gesproken wordt. Het onderwerp leent zich er bijvoorbeeld uitstekend voor met liefde en vreugde naar het leven te kijken. Naar de grote verschillen op de wereld in dit ene proces dat ons allemaal verbind. Verlies en verwerking. Omdat ook dat bij onvoorwaardelijke liefde hoort.
Warme groet, Emmy
Recente reacties