Daar zat ik dan in de wachtkamer van de dermatoloog. Ik had een week met allemaal plakkers op mijn rug gelopen om erachter te komen waar ik allergisch voor was. Vandaag zou ik de uitslag krijgen van het onderzoek dat zou bepalen of ik mijn werk als operatieassistente nog voort zou kunnen zetten of niet.
Mijn gedachten dwalen af naar het eerste moment dat ik wist dat ik in de zorg wilde werken. Dat was op 11-jarige leeftijd toen ik mijn nicht in het ziekenhuis bezocht. Ze was met haar ouders vanuit Suriname naar Nederland gekomen om aan een hersentumor geopereerd te worden. Het moment dat ze alsnog overleed had mij zo aangegrepen, dat ik er iets aan wilde doen, of in ieder geval betrokken wilde zijn bij het genezingsproces van iemand die ziek is.
Negen jaar heb ik op de operatiekamer gewerkt. Als ZZP-er heb ik in wel 10 verschillende ziekenhuizen gewerkt. Het leuke aan allround operatieassistente zijn, is dat elke dag een verrassing is wat je kan of mag doen. De ene dag doe je een faceliftoperatie in een privékliniek, de andere dag assisteer je bij het verwijderen van een hersentumor bij de neurochirurgie. Of op maandag een heup vervangen en op woensdag een keizersnede waarbij ik getuige mag zijn van de geboorte van een kind. Wat hield ik toch van mijn werk en ik was er ook nog goed in.
Wat nu?
Wanneer mijn naam wordt opgeroepen en ik in de spreekkamer plaatsneem, krijg ik op een gegeven moment een lijst te horen van alles waar ik allergisch voor ben, waar de producten in te vinden zijn en een aantal folders zodat ik het thuis nog allemaal na kan lezen. De concluderende woorden van de dermatoloog zijn de enige die mij nog bij zijn gebleven: “Je bent nog jong, je kunt je beter nu laten omscholen en wat anders gaan doen.”
Mijn wereld stortte in elkaar, want dit is wat ik deed, dit is waar ik goed in was, waar ik mijn brood mee verdiende en wat ik leuk vond om te doen. Wat moet ik nu?
De periode die hierna kwam, is in eerste instantie een innerlijke zoektocht geweest naar wat ik nu eigenlijk wil in het leven. Mijn eerste doel was om onderdeel te zijn van het lichamelijke genezingsproces van (zieke) mensen. Nu moest ik een nieuw levensdoel opstellen.
Na een korte rouwperiode besloot ik om uit de slachtofferrol te stappen en mijn leven in eigen handen te nemen. Dat ik geen operatieassistent meer kon zijn, was een feit waar ik niets meer aan kon veranderen. Maar er zijn zo veel andere dingen waar ik ook goed in kan zijn, zolang ik maar de juiste instelling heb en ervoor open sta om nieuwe dingen te proberen en leuk te vinden.
Herontdekking
In deze periode heb ik mezelf herontdekt. Ik kwam erachter dat ik ondernemend ben, dat ik van aanpakken houd, dat ik een hart heb voor het welzijn van de mens en dat ik in alles wat op mijn pad komt een uitdaging zie. Ook heb ik veel geleerd. Onder andere om dingen te accepteren zoals ze zijn en ook om los te kunnen laten. Ik heb geleerd om een probleemoplossende mindset te hebben, zodat ik niet alleen problemen kan benoemen, maar ook een oplossing ervoor kan proberen te vinden. Ik heb geleerd om de rust in mezelf terug te vinden en deze rust uit te stralen naar mijn omgeving.
Vier jaar later ben ik sport- en wellnessmasseur, wax technician en wimperstyliste in mijn eigen sport-, beauty- en wellnesssalon. Wanneer klanten bij mijn salon komen, komen ze met een (pijn)klacht, wens of een vraag. Waar de pijn of klacht zit, kan ik hen masseren, de wens naar rust en ontspanning straal ik met mijn innerlijke rust naar ze uit en ik beantwoord hun vragen naar de behandelingen die ik aanbied. Ik ben ervan overtuigd dat ik mijn klanten kan dienen op de manier die ik altijd op mijn hart heb gehad, zowel lichamelijk als geestelijk.
Op deze manier ben ik ondernemend, werk ik probleemoplossend, kan ik mijn creativiteit kwijt en straal ik mijn rust uit wanneer dat nodig is.
Trots
Ondanks dat mijn onderneming pas een jaar bestaat, ben ik er toch trots op dat het mij gelukt is om dit als alleenstaande moeder neer te zetten en gelukkig te zijn met wat ik tot nu toe heb bereikt. Ook het feit dat ik iets negatiefs in iets positiefs heb kunnen veranderen.
Daarom wil ik met een van mijn favoriete citaten eindigen:
I am not what happened to me, I am who I choose to become.
~~ Carl Gustav Jung ~~
Recente reacties