Een dik persoon in ontkenning zegt dat hij niet dik is, maar gewoon zware botten heeft. Door die ontkenning zal deze persoon nooit afvallen. Als coach zeg ik mensen altijd dat de waarheid bevrijdend werkt. Erken dat je dik bent en stel vast hoe het komt. Dan kan je succesvol een verandering aanbrengen in je situatie in plaats van vasthouden aan je koppigheid. Hoe staat koppigheid persoonlijk succes in de weg in de praktijk?
Toen ik de opleiding Communicatie volgde aan de Hogeschool werd er vaak de spot met me gedreven, want dat kon toch nooit een serieuze opleiding zijn? Dat is opmerkelijk want in mijn persoonlijke en zakelijke leven ben ik op zoveel zaken gestuit, waarin mensen ongelooflijk veel moeite hebben met communiceren. Het gaat hierbij niet zozeer om miscommunicatie, maar vooral dat mensen zelf dingen invullen aan de hand van eigen interpretaties, opvattingen en referentiekaders.
Miscommunicatie
Onlangs kwam ik terecht in een situatie waarbij ik een conflict wou oplossen en dat deed ik met het volste respect en goed onderbouwde argumenten. Omdat mijn communicatie met deze persoon vrijwel altijd gepaard ging met moeite, heb ik mijn punten zorgvuldig uitgekozen. Ik heb er nog net geen dossier van gemaakt met feiten. Communicatief was de boodschap helder, maar aan de hand van de teruggekoppelde feedback kon ik opmaken dat mijn boodschap anders werd gecodeerd door de ontvanger.
Kortsluiting
Het gevolg van die codering is dat de ontvanger er een andere boodschap van maakte. Er ontstond bij mij het besef dat om tot de ander door te dringen, ik dingen anders moest doen om de boodschap helder over te kunnen brengen. Daar komt nog eens bij dat mannen en vrouwen communiceren op een manier, waarbij mannen directer zijn en zeggen waar het op staat en vrouwen vooral in signalen en raadsels communiceren.
Van hem naar haar
Stel je eens voor… Een man en een vrouw zitten in de auto en rijden over de snelweg. Op een gegeven moment vraagt de vrouw aan de man. 'Lieverd, moet je plassen?'. De man reageert vanuit zijn referentiekader en geeft antwoord op de vraag in plaats van door te denken over de bedoeling van de vraag, dus zegt hij 'nee' en blijft vervolgens stil. De vrouw geeft echter een signaal dat zij moet plassen, maar wil dat de man op onderzoek uit gaat naar wat ze bedoelt. Wat zou de man dus moeten zeggen? 'Nee lieverd. Moet jij misschien plassen?'
Van haar naar hem
Ander voorbeeld… Een vrouw benadert een man die ze wel leuk vindt en vraagt aan de man of hij op vrijdag met haar uit eten wil. De man zegt 'nee' waarop de vrouw gelijk van alles door haar hoofd haalt. 'Hij zegt nee, dus hij vindt me niet leuk' terwijl de man misschien alleen bedoelt te zeggen dat hij niet op vrijdag kan. Wat zou de vrouw dus kunnen zeggen? 'Oke, zullen we dan op zaterdag gaan?'.
Verschil
Deze verschillen treden dagelijks op. Het moeilijke van dit verschijnsel is dat mensen soms zo standvastig vasthouden aan hun eigen opvattingen en zichzelf daardoor gek kunnen maken. Dat men er andere opvattingen op na kan houden is mogelijk, maar als je daarover met elkaar praat en je nog steeds vasthoudt aan je eigen beleving is er iets anders aan de hand. Kennelijk is er dan geen vertrouwen, maar is dat wel terecht?
Feiten
Persoonlijk ben ik van mening dat als mensen iets zeggen of verwijten maken, ze ook moeten kunnen aantonen waar die mening uit blijkt. Als men dit niet kan aantonen, wat kan de ander daar dan mee? Zo kan ik ook iemand uitmaken voor dief, maar hoeveel betekent dat als ik niet kan aantonen waar dat uit blijkt? In mijn ogen is dit een valse beschuldiging, zeker als na een gesprek met de betrokken persoon (nog steeds0 geen aanleiding is om aan te blijven nemen dat deze persoon ook werkelijk gestolen heeft.
Actie!
'Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten…' zei mijn vader altijd. Ik voeg er aan toe 'behandel mensen zoals je zelf wilt worden behandeld'. Als je niet onterecht voor leugenaar wilt worden uitgemaakt, doe het dan ook niet bij een ander.
Recente reacties