• (+31) 85 792 0492
  • info@interamb.com

We praten veel maar zeggen weinig

Waar mensen zijn wordt er gesproken. Mensen zoeken verbinding met elkaar. Soms praten mensen met elkaar, soms tegen elkaar, maar soms ook over elkaar. Welke band er tussen mensen wordt gecreëerd, hangt af van hoe men praat. Het doel van praten is mijn inziens om een gesprek te hebben. In een echt gesprek kun je het beste mensen overtuigen van jouw mening, zelf inzichten krijgen, maar ook helder een boodschap overbrengen. Een echt gesprek kun je pas hebben door ook te luisteren. Het lijkt wel alsof wij de laatste tijd de gave om te luisteren steeds meer verliezen, en alleen maar praten. Is dit iets onvermijdelijks van de huidige tijd, of is hier een logische verklaring voor?

 

 

Het is vrijdagmiddag. Ik zit bij de kapper in Zuidoost. Ik wacht netjes op mijn beurt om mijn haar weer bij te scheren. Jarenlang ga ik al naar de Ghanese kapper die mij voorziet in mijn knipbeurten. De meesten zullen het ermee eens zijn dat de afro kapper een smeltkroes is van verschillende culturen. Verder is de afro kapper bijna het toppunt van alle stereotypen van de Afrikaanse en Caribische cultuur. Het is er druk, alles neemt heel rustig zijn beloop en er wordt veel gelachen en gepraat. Maar wordt er ook iets serieus gezegd?

 

Tijdens het wachten op mijn knipbeurt heb ik verschillende ‘gesprekken’ mogen opvangen. Het meest interessante gesprek was tussen drie Antilliaanse jongens van begin twintig. Het was een gesprek over iets triviaals en lichtelijk illegaal waar de drie jongens elkaar over wilden imponeren. Echter luisterde de één niet naar de ander en deed de derde er nog een schep verwarring bovenop. Het eindresultaat was een orkaan aan geluid, veel armgebaren, krachttermen en 20 minuten vol onbegrip. Het was bijna als een slechte Amerikaanse sitcom waar aan het einde van iedere zin een lachtrack te horen was. De grootste grap was dat de ‘aflevering’ na 20 minuten afliep zonder duidelijke conclusie. Hierin herken ik een probleem waar ik zelf ook nogal last van lijk te hebben. Je wilt soms graag iets zeggen waardoor je in de waardering van de ander stijgt. Meestal is het niet eens bewust. Maar degenen die bewust praten om te imponeren kunnen dat nooit lang volhouden. Het is namelijk zeer vermoeiend om indruk te willen maken op anderen met woorden. En toch gebeurt het vaker en op grotere podia dan je zou denken.

 

 

Verkiezingen Amerika

Dinsdag 8 november 2016 weten wij wie de nieuwe ‘leider van de wereld’ wordt. Zal het Donald Trump worden of toch Hillary Clinton. Persoonlijk vind ik het een keuze tussen twee kandidaten die een flinke stap achteruit zijn ten opzichte van Barack Obama. Hillary Clinton lijkt in ieder geval het minst erge van de twee kandidaten om wereldleider te worden maar of zij volledig geschikt is valt nog te bezien.

 

 

Clinton

Wat altijd zal blijven kleven aan de naam ‘Clinton’ is de ‘three-strikes’ wet die in 1994 is aangenomen waar nu het resultaat van is dat er een overpopulatie is binnen de Amerikaanse gevangenissen. Zwarte Amerikanen zijn vooral de dupe geweest van deze aangenomen wet. In 2010 was de zwarte Amerikaan 13% van de totale Amerikaanse bevolking. Het volledige percentage van gevangen bestond echter 40% uit zwarte Amerikanen. Mede dankzij de ‘three-strikes’ wet die door de Clinton’s was aangenomen, worden ook kleine vergrijpen zeer zwaar bestraft.

 

Toen deze wet werd aangenomen in 1994, werd er veel gesproken om harder te zijn tegen criminaliteit, zonder echt te luisteren waarom er überhaupt criminaliteit bij verschillende de bevolkingsgroepen voorkomt. Ook de vorm van de criminaliteit werd niet goed onderzocht. Spoel nu ruim twintig jaar verder en je zou bij een eerder vergrijp voor het bezitten van drugs in Californië met deze wet al snel twintig jaar cel kunnen krijgen. Die overbevolking is dus dan niet vreemd. Verbaasd mogen wij eigenlijk niet zijn over dit fenomeen. Politici praten van alle beroepen vaak het meest en luisteren het minst. De gevolgen daarvan zijn niet direct zichtbaar, maar hebben op den duur een effect op de maatschappij.

 

Het is te hopen dat Hillary Clinton niet alleen loze praatjes heeft, maar zich ook echt wil inzetten voor de verschillende groeperingen van de bevolking. Zo is haar focus meer op de democraten, vrouwen en de etnische minderheden van Amerika. Haar wapenarsenaal bestaat onder andere uit het aanscherpen van de omstreden Amerikaanse wapenwet, het versoepelen van de immigratieregelementen en het uitbreiden van de studiebeurzen voor universiteiten.

 

Trump

Als er een kandidaat is die veel praat maar weinig zegt, dan is het Donald Trump wel. Het is bijna komisch om te zien en horen wat er is uitgelekt dat zijn imago schaadt. Tenminste, het blijft komisch tot het moment dat hij als winnaar uit de verkiezing komt en blijkt dat hij net zo erg is als hij klinkt. Dan zal het lachen ons allemaal  snel vergaan. Tot nu toe heeft Trump de support van voornamelijk de conservatieve werkende en ‘middle-class’ witte Amerikaan. Trump is een zakenman die miljarden heeft vergaard. Er worden echter steeds meer vraagtekens geplaatst bij de manier hoe hij dit heeft gedaan. Intimidatie en het ombuigen van de regels zijn hem niet vreemd. Hij stelt dat als hij ergens een maas in de wet weet, hij deze zal gebruiken om er zelf beter van te worden. Is dat nu iemand die geschikt is om president te worden van een land met grote verschillen in bevolkingsgroepen? Trump heeft zich de afgelopen tijd namelijk behoorlijk laatdunkend uitgelaten over moslims, Mexicanen en vrouwen. Volgens mij bestaat Amerika toch ook voor een redelijk gedeelte uit de drie eerdergenoemde groepen. Trump lijkt dus de ideale vijand voor de meeste niet-witte Amerikanen en vrouwen. Ik ben verder benieuwd hoe mensen uit bijvoorbeeld Curaçao denken over Donald Trump.

 

Bovenstaande video tussen Trump en Clinton vind ik interessant. Er wordt veel gesproken, maar wordt er ook geluisterd? Dat is naar mijn mening essentieel om een ECHT gesprek te houden zodat mensen elkaar begrijpen.

 

 

Rap

‘Hiphop is dead’ wordt er al jaren gezegd en het ziet er niet naar uit dat er een harttransplantatie komt voor dit genre. Daar waar je vroeger diepe teksten had met een boodschap van groepen zoals The Pharcyde, A Thribe Called Quest, Public Enemy had je ook NAS, The Notorious B.I.G, Tupac en Mos Def. Ze hadden allemaal hun eigen stijl, maar aan hun boodschap ontkwam je niet. Hier en daar heb je nog een artiest die een kwalitatieve impuls geeft aan het genre, maar er komen steeds meer en meer rappers erbij die alleen praten (en dat soms niet eens) zonder dat er een gedachte of boodschap wordt overgebracht. Niet dat dat per se een kwalijke zaak is. Het blijft vaak ook entertainment, maar waar vroeger rap als creatieve entertainment werd gezien, verandert het nu naar commerciële entertainment. Hiphop was in 2015 in Nederland zelfs uitverkozen tot de meest originele muziekstijl van de laatste vijftig jaar. Blijkbaar vindt het publiek het toch fijn dat er alleen wordt gepraat in rap zonder al teveel diepe boodschappen. 

 

(bron: http://www.metronieuws.nl/extra/2015/05/hiphop-meest-originele-muziek-van-de-laatste-50-jaar)

 

 

 

Luisteren

Hoe moeilijk sommigen het ook zullen vinden, zit de oplossing om elkaar te begrijpen en niet alleen te praten zonder iets te zeggen in het feit dat wij beter naar elkaar moeten luisteren. Het heeft weinig zin om elkaars gepraat af te wisselen zonder ook een luistermoment in te lassen. Na aandachtig luisteren kan er beter worden ingespeeld op hetgeen de ander heeft gezegd. Doen wij dit niet wordt bijna ieder gesprek een presidentiele praatsessie waar men gewoon de meeste indruk wil maken. In de huidige tijd worden wij constant blootgesteld aan mensen en media die zenden. Het is logisch dat je je automatisch hieraan aanpast en moeilijker echt kunt luisteren. Echter is praten zonder luisteren nooit de oplossing.

 

Uiteindelijk gaat het er niet om bij wie je indruk maakt, maar door wie je begrepen wilt worden. Vooral in de komende tijden wordt het extra belangrijk om goed te luisteren naar de ander. Er is al zoveel narigheid om ons heen en elkaar begrijpen is een eerste stap richting het oplossen van veel negativiteit die ons omringt. Ik hoop dat er een periode aankomt waarin men twee goedwerkende oren sneller van grotere waarde schat dan één grote mond.