“Ik wil weg uit dit rotland!”

Dit is voor alle mensen, waar dan ook ter wereld, die op een punt staan in het leven waar alles tegen lijkt te zitten. Voor de mensen die zich in allerlei bochten hebben gewrongen maar nog steeds geen geluk op hun pad hebben gevonden. Voor de mensen die het helemaal zat zijn en een nieuw leven willen beginnen. Voor alle mensen die weg willen uit dit rotland!

 

In het leven heb je te maken met veel hoogte- en helaas ook vele dieptepunten. En net als in een achtbaan zijn het de afwisselingen van hoogtes en dieptes die het leven interessant of zelfs spannend kunnen maken.

 

Tijdens zo een achtbaanrit door het leven, komt het weleens voor dat je vanwege verschillende gebeurtenissen of invloeden niet meer van je eigen rit kunt genieten. Dit gevoel kun je tijdelijk ervaren wanneer je in een bepaalde bocht, hoogte of diepte komt. Maar soms is dit gevoel blijvend. En wat je ook doet, het lukt maar niet om er iets leuks van te maken. 

 

 

Geconditioneerde stimuli

Het gebeurt vaak op vakantie, of wanneer je er even tussenuit bent, dat het idee van emigreren in je hoofd geboren wordt. Terwijl je geniet van het mooie weer, de rust en stilte om je heen en je gedachten even op nul hebt gezet, zodat je niet aan de alledaagse sleur hoeft te denken. Op zo een moment ontstaat het verlangen om dit gevoel vast te blijven houden. Je vergeet even al je problemen en alle stress die je hebt achtergelaten. Alles lijkt ineens veel beter dan thuis.

Eenmaal terug van vakantie krijg je, zodra je de grens over bent, gelijk de kriebels.

 

Professor Ad Vingerhoets, psycholoog en expert op het gebied van stress en emoties, schrijft in een artikel in het Algemeen Dagblad over 'geconditioneerde stimuli'. ,,Als je weer terug bent uit het buitenland, van vakantie, en weer alle vertrouwde situaties en prikkels binnenkrijgt, dan roept dat automatisch ook weer de stemming op die daar bij past." In dit geval is dat dus stress.

Die geconditioneerde stimuli zijn er even niet als we naar een compleet andere omgeving gaan. Tel daar het goede weer en het 'niets hoeven' bij op, en daar is het welbekende vakantiegevoel.

 

Voor het hele artikel, klik hier.

 

Een vakantie is natuurlijk heel wat anders dan emigreren en daadwerkelijk daar wonen. Dus rest de grote vraag, wordt het echt beter na zo een verhuizing? Of lijkt het gras daar alleen maar groener?

 

 

Waarom emigreren?
Iedereen heeft zijn eigen redenen om te willen emigreren. Er zijn zowel positieve als negatieve redenen. Een paar voorbeelden zijn:

• Altijd al hebben willen emigreren;
• een buitenlandse partner hebben;
• uitzenden van het werk;
• een nieuw leven willen beginnen;
• economische redenen;
• medische redenen;
• niet meer in eigen land willen blijven wonen (Emigreren.nu).

 

Ik wil stilstaan bij de laatste reden: niet meer in eigen land willen blijven wonen. 

De meeste mensen die dit als reden hebben om te emigreren, hebben eigenlijk geen specifiek doel voor emigratie. Soms ook niet eens een bestemming. 
Dit zijn de mensen die weg willen lopen van hun huidige problemen, liefdesverdriet of financiële situatie. Kortom wegvluchten van alles wat hen op dat moment ongelukkig maakt zodat ze elders opnieuw kunnen beginnen. 

 

 

Achterlaten

Het is een grote stap om je leven achter te laten en ergens anders opnieuw te beginnen. Toen ik ging studeren en vanuit Almere naar Leiden verhuisde om op kamers te gaan wonen, leek het al een hele andere wereld. Maar ik hoefde alleen maar de trein te pakken en ik was weer thuis in mijn vertrouwde omgeving.

 

Bij emigratie naar een ander land komt veel meer kijken dan bij een verhuizing naar een andere stad. Je heb te maken met een andere cultuur, andere gewoontes en vaak ook een andere taal. Zelfs het klimaat kan een grote invloed hebben op hoe makkelijk jij je aan je nieuwe omgeving aan kunt passen.

 

Ondanks al deze verschillen, is er één ding waar je heel goed bij stil moet staan voordat je deze stap zet. Is emigreren het waard? Is het het waard om het leven dat je nu leeft, met alles wat je tot nu toe heb opgebouwd, al je contacten, vrienden en familie achter te laten om ergens anders, helemaal blanco, opnieuw te beginnen?

 

 

Niet meer in eigen land willen blijven wonen

Ik heb zelf op een punt gestaan dat ik alles hier in Nederland wilde achterlaten en gewoon weg wilde gaan. Het maakte me niet uit waarheen, als ik maar ergens terecht zou komen waar niemand mij of mijn verleden kent of mij eraan kon herinneren en ik met een schone lei opnieuw kon beginnen.

 

Degenen die mijn vorige artikelen (“Het dagboek van…”-reeks) hebben gelezen, zouden zich enigszins kunnen voorstellen waarom ik op een gegeven moment weg heb willen gaan.

 

Zo een gevoel van weg willen gaan, komt niet zomaar aanzetten na één enkele nare ervaring. Vaak zijn het mensen die in een neerwaartse spiraal terecht zijn gekomen en met de ene ellende na de andere te maken hebben. Ze zakken steeds dieper in de put en elke keer wanneer het lijkt dat het niet erger kan worden, komt Murphy aankloppen.

 

 

Het begint bijvoorbeeld met een relatiebreuk. Naast het verdriet krijg je ook nog te maken met een vechtscheiding. Daarnaast wordt het gezamenlijke huis met verlies verkocht. Door de torenhoge restschuld moet je in de schuldhulpverlening. Ineens moet je het financieel met veel minder doen dan je gewend bent. Dat zorgt voor de nodige stress, waardoor je op het werk minder goed functioneert. Als gevolg daarvan wordt jouw contract niet verlengd en ben je op een gegeven moment werkloos met een kleine uitkering waar je net mee kunt rondkomen.

 

Terwijl je helemaal op de bodem ligt en je jouw leven evalueert, is het onbegrijpelijk dat er in zo een korte periode zo veel kan gebeuren. Dat je in zo een korte tijd zoveel kunt verliezen.

 

Je denkt terug aan de periode dat je nog op vakantie kon gaan. Aan het fijne vakantiegevoel en de gelukkige tijden. Je denkt aan hoe het daar veel beter was en dat je je daar veel gelukkiger voelde, geen stress had en geen geldzorgen. Terwijl je nu en hier alleen maar stress en ellende ervaart.

 

Dit is het moment dat iemand dan roept: “Ik wil weg uit dit rotland!”

 

 

 

 

Wil ik echt weg?

Wanneer iemand roept dat hij of zij weg wil, kan het zijn dat diegene ook daadwerkelijk weg wil.

 

In mijn geval was het een hulpkreet. Het gevoel van weg willen had niets met Nederland zelf te maken. Ik was op een bepaalde dieptepunt in mijn leven beland en ik wilde niet meer dieper zakken. Dat weigerde ik. Die neerwaartse spiraal moest doorbroken worden en alleen ik kon dat doen.

Dat kon ik op twee manieren doen. Of inderdaad vertrekken naar een ander land en opnieuw beginnen, of hier in Nederland een plan van aanpak maken om weer een stijgende lijn te creëren in mijn leven.

 

Emigreren was voor mij geen optie. Ik ben bekend met het gezegde dat je geen brandende schepen achter je moet laten. Ik had verantwoordelijkheden hier in Nederland waar ik niet voor wilde weglopen voordat alles netjes afgehandeld was. Dus moest ik zelf voor verandering zorgen zodat mijn leven kon verbeteren. Om deze verandering waar te kunnen maken, moest eerst mijn mindset veranderen.

 

Ik moest weer in mezelf geloven, dat ik daadwerkelijk mijn geluk in eigen handen had en er zelf voor kon zorgen dat ik weer gelukkig kon zijn. Deze positieve mindset kan iedereen voor zichzelf creëren. Zo kwam ik erachter dat ik helemaal niet weg wilde en dat Nederland helemaal geen rotland is.

 

 

 

 

Wanneer je iemand tegenkomt die aangeeft weg te willen uit “dit rotland”, kan het zijn dat diegene dit land echt als zodanig ervaart. Maar het zou ook zo maar kunnen zijn dat diegene te maken heeft met “rotproblemen” en eigenlijk uit deze “rotsituatie” wilt komen, maar eigenlijk niet weet hoe.

 

Hoe zou jij diegene kunnen helpen om zijn leven weer in een positief daglicht te kunnen zien?