Internationaal Ambitieus staat voor zakelijke verbinding tussen ambitieuze professionals en ondernemers binnen de 9 Nederlandssprekende landen. De zakelijke verbinding creëren wij onder andere door het organiseren van webinars, inspirerende evenementen, het schrijven van artikelen en het afnemen van interviews met inspirerende personen.
Deze keer een soort feuilleton. Zo mogelijk in zeven delen. Een magisch getal. Gelardeerd met opmerkelijke beelden. Immers: wij interviewen in verschillende fasen een kosmopolitische levenskunstenaar met een Nederlandse vader en een Duitse moeder. Voor het eerst in diens fysieke leven betrad hij in 2008 Surinaamse bodem. Voornamelijk als mensenmens en gepassioneerd natuurliefhebber. Met nogal wat eelt op de handen, op zijn rug en vooral op zijn ziel… Met als persoonlijke roeping, visie en missie: landgoederenondernemerschap in goede landen. In diens ogen dus ook Suriname. Daarvoor werd en wordt de basis gelegd door zijn landgoederencompagnie Forest Returns, besloten vennootschap sinds 1988. Op het snijvlak van 'groen & poen'. Daarbij gingen èn gaan door de vele (tropen)jaren heen lauwering en loutering bij hem hand in hand. Met name in diens zo geliefkoosde ‘Switi Sranan’. Wie is Cor als mens? Hoe kijkt hij zelf naar de mensheid en naar het ondernemerschap? En is het voor hem wel goed zaken doen in Suriname?
Tot slot vraagt Internationaal Ambitieus aan hem om een soort Executive Summary met 'bullit points'. Tevens in samenhang met het ondernemersklimaat van Suriname.
Wie is Cor Denneman Heilscher?
Cor werd geboren in Utrecht op 23 augustus 1949 als oudste zoon van de Nederlander Cor Denneman Sr. (geboren in 1922 in Utrecht en aldaar onlangs overleden) en de in Berlijn geboortige Anneliese Heilscher (geboren in 1924 en overleden in 2011). Hij is vader van Onno (1974) en Joris (1978) en grootvader van Lotte (10), Bouke (7), Elise (7) en Rex (4). Zijn compaen door dik en dun in 'Switi Sranan' Saoed Abdoelrahman noemt Cor vanaf 2008: 'mijn grote broer'. Daarmee is tevens Cor's liefde voor mensen en zijn favoriete Suriname verklaard. Ook op Facebook draagt hij met verve diens 7 Personal P's uit, te weten: 'People, Planet, Prosperity, Passion, Principles, Pleasure & Priority'.
Cor ligt behaaglijk en enthousiast op een teakhouten deckchair in zijn zo geliefde, lommer-, water- en wildrijke Ardennen. Achter hem het rustgevende geluid van een kabbelend beekje. Voor hem een stromend meer. Rondom ruisende bomen. Veel vlinders en vogels, waaronder zijn favorieten, ijsvogels en uilen. Ook zoemende bijen, snorrende libellen en kwakende kikkers. Paradijselijk. Zijn eigen natuur is zo ongeveer de natuur. Een reflectie. Als kleine jongen voelde hij zich al zeer verbonden met de schoonheid van de aarde, de dieren en vooral de bomen. Het kon niet langer uitblijven, alleen al vanwege zijn Nederlandse achternaam was hij blijkbaar voorbestemd. Als zelfstandig ondernemer vanaf 1985 is hij zich sinds 1994 steeds meer gaan toeleggen op verantwoorde groeninvesteringen. Vooral in de bosbouw, zowel binnen Europa als in de tropen, met name was en deels is hij nog steeds actief in Argentinië, Brazilië, Costa Rica, Ghana, Nicaragua, Panama en sinds 2008 in Suriname.
Als zijn eigen bijdrage aan de heelheid van de schepping.
Aan Cor nu het woord: “Zelf voel ik mij een intens gelukkig levend mens; ik weet mij gekoesterd door familie en andere dierbaren. Ik voel me volkomen leeftijdsloos want ik heb besloten om kind te blijven zonder overigens te naïef te zijn. Mijn leven was en is niet volledig rimpelloos. Net zoals deze waterpartij voor mij. Ook ik heb zowel lauwering als loutering gekend. Ik voel mij een gezegend mens. Bovendien leef ik al 25 jaar in 'blessuretijd'. Dankzij het feit dat ik als 'sky diver' bij mijn laatste vrije valsprong, oorspronkelijk 'duckend' vanaf een hoogte van 3.500 meter boven het eiland Texel, wegens een eerder disfunctionerende parachute en dito arm uit de kom heel hard tegen moeder aarde ben geklapt. Want correct 'flairen' -lees: remmen- van de parachute was helaas niet mogelijk met een arm uit de kom. Met –behalve de rechterarm uit de kom- een ruggenwervelfractuur (net geen dwarslaesie; 'lucky me again'), verbrijzelde enkels en dergelijke als medische gevolgen. Dat was in 1991. Hangend in de takels, met metalen corset om en met een mitella. Anno nu -25 jaar en 7, nogal ingrijpende operaties later- heb ik nogal wat metaal in mijn lijf. Metalen bouten in mijn vastgezette rechterenkel, een onstabiel titanium gewricht in mijn linkerenkel, cobalt- en metalen heupen aan beide zijden en… in de ogen van bepaalde mensen ook nog eens een metalen plaat voor mijn kop. Dus elke keer is het weer feest als ik door de luchthavencontroles ga. Inmiddels heb ik er ruim 80 tropenreizen opzitten sinds 1993 toen ik voor het eerst de grote plas overstak.
Karakterologisch gezien probeer ik door de vele jaren heen mijn, in aanleg heerszuchtige natuur (hij is een zonnige leeuw en volgens de Keltische boomhoroscoop een zomerceder, redactie Internationaal Ambitieus) te transformeren naar het liefdevollere in mezelf. Dat zijn groeifasen waar ik hard aan wil blijven werken. 'With a little -sometimes big- help of my real friends…' Hoewel ik naar buiten toe gericht lijk, ben ik eigenlijk een teruggetrokken man die stelselmatig de stilte opzoekt. En om mezelf samen te vatten: ‘één dag niet gelachen is één dag niet geleefd’. Hetgeen ook voor leren geldt trouwens… Voor mij staat voorop: als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen. Gedeelde smart is halve smart. Gedeeld geluk is dubbel geluk. Vandaar dat ik graag inging op jouw eervolle verzoek voor dit interview in verschillende fasen, waarde Silvino…”
Recente reacties