Ja, eindelijk is het voor mij zover! Na een redelijk aantal artikelen voor Internationaal Ambitieus, ben ik zelf dan ook echt internationaal gegaan! Alleen niet in één van de negen landen waar het platform zich op richt. Degenen die meer artikelen van mij hebben gelezen, weten het al: ik zit in Portugal!
De eerste week was op zijn zachts gezegd, toch best een uitdaging. Wat had ik een heimwee! Ik probeerde oprecht te genieten van al het moois dat het land te bieden heeft, van de plek waar ik zeker 1,5 jaar van gedroomd had… Maar het lukte gewoonweg niet. Ik verlangde terug naar het comfort van Nederland. We leven hier namelijk relatief primitief; in een bungalowtje met elektrische platen die dienen als verwarming, een houtkacheltje en boven alles: geen tv en internet!
Blurrr
Daarbovenop veroordeelde ik mezelf omdat ik me een verwend kreng voelde. Dit was toch wat ik wilde?! En als ik écht terug dacht aan mijn geboorteland, wist ik dat ik eigenlijk toch geen behoefte had om in het verleden te blijven hangen. Waarom deed mijn mind dat dan wel? Want gaandeweg, door de ruis van mijn gedachten heen, kon ik toch de schoonheid gaan zien van mijn nieuwe omgeving. Iets wat je normaal gesproken bewondert als je op vakantie bent, maar wat toch wel even anders is als je het volledige besef hebt dat het je nieuwe leefomgeving is.
Stabiliteit
Toen ik de emoties eenmaal de ruimte had gegeven en uiteindelijk ook weer bijkwam, merkte ik dat ik behoefte had aan contact met mensen. Met likeminded people of op zijn minst stabiele mensen. In ieder geval mensen die weten hoe het is om hier te wonen (het liefst met kinderen) en hoe ze hier leven. Erachter komen wat gangbaar is. Onderzoeken waar we nou precies definitief willen wonen en hoe we onze dagen gaan doorbrengen als gezin.
Padvinder
Inmiddels voelt het alweer meer als een soort queste. De kinderen vinden het heerlijk hier, zo in de natuur en ik vind het fijn om te netwerken. Ik spreek allerlei soorten mensen, van de tattooshop in het prachtige Sintra tot aan de ‘hippies’ in hun eigen eco-village. In een week tijd voel ik me alweer een heel ander persoon. Omgeven door liefdevolle, warme, behulpzame mensen die ons steeds een stapje verder brengen. Ik voel dat ik de puzzelstukjes aan het verzamelen ben.
Avontuur
Gaandeweg leer ik ook steeds meer de taal – de mensen hier helpen daar ook graag bij, bovenop de acties die ik er al voor onderneem (zie mijn artikel ‘7 tips om makkelijk een nieuwe taal te leren‘). En ik wist al dat ik een mensen-mens ben, het is niet voor niets dat ik ervoor heb gekozen om te coachen en een opleiding doe tot yoga teacher. Maar dat ik in staat ben om op zo een diep en persoonlijk level te connecten met mensen die ik nog niet ken, daar ben ik hier achter gekomen. De magie die vrijkomt bij het behelpen met oogcontact en de welwillendheid om überhaupt te communiceren, is echt groots.
Comfortzone
Al met al is het dus echt een grote verrijking. Ik heb nergens anders zo een diep niveau van mogelijkheid tot interactie met anderen in mezelf ontdekt. Grappig genoeg kom ik dagelijks ook toch wel een aantal Nederlandse mensen tegen, en dat in het laagseizoen. Zelfs met hen vind ik het hier makkelijker om te communiceren. Hoogstwaarschijnlijk omdat ik mijn staat van Zijn heb verruimd, door de groei buiten wat men ‘comfortzone’ noemt.
Netwerken
Je kunt je afvragen wat dit alles met ondernemen te maken heeft. Als dat het geval is, vind ik het overigens nog knap dat je het tot dit stuk hebt volgehouden met lezen. In ieder geval, ik weet nu dat voor het bereiken van succes voor welk doel dan ook, het van groot belang is om te netwerken. Mensen kennen mensen. Er is verbinding. Er is bereik. Er zijn antwoorden. En het hoeft niet eens zo resultaatgericht te zijn. Gewoon een praatje maken kan soms al voldoende zijn voor een verwijzing, referentie of ander hulpmiddel.
Succes & enjoy!
Recente reacties