• (+31) 85 792 0492
  • info@interamb.com

Aangenaam: Ik ben present… En wat ben jij?

Diep van binnen heb ik altijd al geweten dat ik mezelf wilde uiten en ontwikkelen door te schrijven. Ik heb me er echt voor moeten openstellen om tot de kern van mijn emoties te komen, zodat deze zo helder mogelijk weergegeven konden worden. Ondanks dat, of misschien juist daarom, ben ik doorgegaan met schrijven. Puur omdat ik wist dat het me zou verlossen van wat ik in mezelf vasthield. Het moest eruit. 
 

De kracht van taal heeft me namelijk altijd al geboeid. Hoe met een enkel woord de hele betekenis van een zin, van een gevoel, al anders geïnterpreteerd kan worden. Het is niet voor niets dat ik mijn hele leven als boekenwurm doorbreng, maar ook baantjes heb gehad waarbij lezen en schrijven vereist was. Momenteel komt mijn behoefte aan eleverende communicatie nog meer tot uiting als schrijfster & coach.
 

Bekentenis
Onlangs heb ik iets heb doorbroken bij mezelf, een manier van onnodig vragen om bevestiging. Dit ging gepaard met een gemengde ervaring van frustratie, boosheid en verdriet. Ik besefte namelijk dat schrijven me zoveel voldoening geeft dat ik mezelf ermee ben gaan identificeren. Dit houdt in dat ik opleefde bij complimenten, maar dus ook instortte bij opmerkingen die als (opbouwende) kritiek ervaren kunnen worden. 
Nu hing het ook wel af van de manier waarop het gecommuniceerd werd, alhoewel dat vooral bepaalde hoe moeizaam of makkelijk ik de gegeven informatie kon verwerken.
 

Voldoening of bevestiging?
Zo heb ik ontdekt dat ergens voldoening uit halen en bevestiging in zoeken, twee heel verschillende dingen zijn. De grens tussen deze twee is heel fijntjes aanwezig. Dit verschil kan duidelijk worden bij bewustwording door de vraag: 'doe ik het voor mezelf omdat ik het leuk vind, of voor anderen zodat zij mij aandacht geven en waarderen?' Transparantie op een liefdevolle manier is hierbij van groot belang. Oordelen over jezelf gaat het niet beter maken.
 

Bloeien
De mens is zo gewend om zich te identificeren met gedachten, dat men het heel vaak niet door heeft. Net als dat we niet constant bezig zijn met het principe dat we omringd zijn met lucht en waar dat uit bestaat. 
Een bloem denkt ook niet constant aan dat het een bloem is.

En al helemaal niet aan wat voor soort. Dat zijn namen die wij eraan gegeven hebben zodat we allemaal weten waar we over praten. En dat is prima. Maar de bloem trekt zich daar niets van aan. Die bloeit gewoon. En ruikt meestal ook nog heel erg lekker.

Zintuigen
Reuk, dat is een zintuig. Een manier waarmee je het leven kunt ervaren en waarmee je dingen kunt herkennen. In samenwerking met gehoor, zicht en voelen is dat helemaal waardevol. Zo kunnen we betekenis geven aan dingen en situaties. Gedachten helpen ons daar ook bij; zij zorgen voor een dieper begrip van wat we waarnemen en de emoties die we voelen. Maar dat is niet wat we ZIJN. Stel je voor dat je gedachten vergelijkt met geuren. Simpel gezegd: als je kunt kiezen tussen ruiken aan een bloem en ruiken aan poep, lijkt mij dat je toch kiest voor het eerste (tenzij je wellicht een aparte fetish hebt, voel je dan absoluut niet aangevallen). Toch gebeurt het vaak dat we meer aandacht geven aan negatieve gedachten dan oprecht positieve. En dat is waarom bewustwording zo belangrijk is.

 

Bewustwording
Ik kies bewust voor het woord 'bewustwording', omdat in een staat van bewustzijn de integratie van het gewenste al bereikt is. En het geeft wat meer ruimte om dingen nog uit te vogelen. Want gek genoeg, in het hebben van verwachtingen van jezelf, zit al een bepaalde vorm van zelfkritiek. Je accepteert op dat moment niet wie je bent en waar je staat. Oftewel: negatieve gedachte. Uiteraard is het wel goed om te streven naar een betere versie van jezelf. De truc hierin is om erop te vertrouwen dat elke keer als je meer bewust wordt van hetgeen dat je niet wilt, je automatisch steeds meer verschuift naar wat je wel wilt. En hierbij vooral niet te oordelen over jezelf. Je wilt toch immers van de negatieve gedachten af?!

Ik ben. 
Dus, ik heb de afgelopen periode de intentie gezet dat ik mijn licht mag laten schijnen. Dit betekent dat schrijven een middel daarvoor is, omdat mijn hele leven me daarop heeft voorbereid. Dat weet ik zeker. Maar ik bén geen schrijfster, hoe graag mijn ego zich ook wilt vastklampen bij wijze van identificatie. Ik ben licht en liefde. En ik kan dat uiten door de creatieve energie door me heen te laten gaan met gebruik van woorden op mijn eigen authentieke manier… Dit deel ik o.a. graag op mijn Facebookpagina.