Internationaal Ambitieus is het énige consultancyplatform dat ondernemers verbindt binnen de negen Nederlandssprekende landen. Dit doen wij door inspirerende evenementen en buitenlandse handelsmissies te organiseren, maar ook door interviews af te nemen met ondernemende en inspirerende personen. Deze keer interviewen wij Chantal Cooper. Deze dame heeft in veel verschillende landen gewoond en heeft daarnaast een zeer levensbedreigende ziekte overwonnen. Wat is haar drijfveer en wat zijn haar ambities?
Internationale ambities
Dat ik internationale ambities zou hebben is eigenlijk niet zo verwonderlijk. Het werd mij onbewust met de paplepel ingegoten. Mijn moeder werd geboren op Curaçao, verhuisde al heel jong naar Suriname, werkte enkele maanden op Curaçao, verhuisde naar Nederland voor studie en verbleef enkele maanden in Frankrijk tijdens haar studie Frans. Dát wilde ik ook; wonen in verschillende landen. Tijdens mijn lerarenopleiding Engels had ik al gauw besloten dat ik niet terug zou gaan naar Suriname waar ik van mijn 8ste tot mijn 19e gewoond had. Er is meer dan alleen Suriname en Nederland. Ik raakte bevriend met een andere studente die oorspronkelijk uit Curaçao kwam. We maakten plannen om onze stage in het laatste studiejaar samen op Curaçao te lopen. Het liep anders omdat zij al eerder terugging, maar samen met twee andere medestudenten die dat idee ook zagen zitten, vertrok ik eind 1993 richting Curaçao. In maart 1994 rondde ik mijn stage af en was vastbesloten om mij na mijn studie daar te vestigen. Ik had nu kunnen ervaren hoe het was te wonen en te werken op Curaçao en mijn besluit stond vast. Dat ik stage had gelopen in de Carnavalsperiode, naast kerst de leukste periode van het jaar, hielp natuurlijk heel erg mee tot dit besluit te komen.
Studie & werk
Al in mijn laatste jaar begon ik te solliciteren op Curaçao. Twee jaar had ik de pech dat er meer ‘eilandskinderen’ solliciteerden dan er vacatures waren, en zij hadden voorrang. In 1996 kreeg ik een advertentie te zien van Colegio Arubano, de Havo/VWO school van Aruba. Zij waren op zoek naar een invaller voor 3 maanden. Hoewel ik nooit op het eiland was geweest besloot ik te solliciteren. Ik werd aangenomen. Het was een spannende tijd want ik kende er letterlijk niemand! Ik sloot al snel vriendschappen en heb er een fantastische tijd beleefd. Na 5 maanden keerde ik terug naar Nederland en een half jaar later had ik een baan op Curaçao.
De eerste periode viel mij zwaar. Ik werkte op 2 scholen waarvan er op 1 veel kinderen met (in mijn ogen extreme) gedragsproblemen zaten. Ik was de enige die Engels gaf, had geen begeleiding en als groentje viel dit mij erg zwaar. Ik besloot er te stoppen. Naderhand hoorde ik dat ook mijn voorgangers het niet lang hadden uitgehouden en het werd mij duidelijk waarom het schoolbestuur niet blij was met mijn beslissing. Ik wist dat ik mijn vak goed verstond en dat wilde ik graag bewijzen. Uiteindelijk werd ik overgeplaatst en heb ik het prima naar mijn zin gehad. Ik heb van 1998-2007 op het Maria College (eerst MAVO later VSBO) lesgegeven. Ook deed ik de opleiding tot Remedial Teacher om zodoende wat meer variatie in mijn werk aan te brengen. Van 2005 tot 2007 gaf ik naast mijn fulltime baan op het Maria College ook les op het Abel Tasman College, een privéschool voor Mavo, Havo en VWO.
Het roer omgooien
In oktober 2007 werd er bij mij kanker vastgesteld. Vele operaties en enkele maanden verder werd mij meegedeeld dat men op Curaçao niks meer voor mij kon betekenen qua onderzoek. Ik kwam na 5 maanden in Nederland terecht waar gelukkig meteen de hoofdtumor werd gevonden. Het bleek een agressief groeiende tumor en ik had al meerdere uitzaaiingen. Ik werd meteen behandeld (chemo, operatie, radiotherapie), en door toedoen van de starre houding van de verzekering die vond dat ik op Curaçao behandeld kon worden, besloot ik in Nederland te blijven. Dit hield echter wel in dat ik alle economische banden met het eiland moest verbreken anders kon ik mij hier niet inschrijven en verzekeren. Ik had dus geen bron van inkomsten meer en moest een bijstandsuitkering aanvragen. Van 2 salarissen (mijn parttime salaris was bijna gelijk aan mijn fulltime salaris!), naar een bijstandsuitkering. Zeer frustrerend maar tegelijkertijd: gelukkig dat het kon! Mijn behandelingen verliepen met veel complicaties en ik verloor door de combinatie van chemo en sikkelcelziekte (chronische erfelijke bloedziekte) ongeveer 70% van mijn gehoor. Dat betekende dat ik niet terug zou kunnen in het onderwijs. Het roer moest om.
Gelukkig was ik reeds in 2003 begonnen met de opleiding tot vertaler. In 2007 was ik door het Hof van de Nederlandse Antillen en Aruba beëdigd. In 2009 werd ik beëdigd door de Rechtbank van Amsterdam.
Ik kan slecht stilzitten dus nog tijdens mijn ziekteperiode ben ik begonnen aan de specialisatie tot Juridisch vertaler Engels. Ook schreef ik een kinderboek: Dubbel Feest, met als thema sikkelcelziekte. Het boek kwam tot stand met behulp van sponsoring uit het Curaçaose bedrijfsleven en is cadeau gedaan aan alle kinderen met sikkelcelziekte op Curaçao, alle kinderartsen alle basisscholen en de bibliotheek aldaar. Momenteel werk ik aan de Engelse vertaling van het boek zodat ik het ook internationaal kan verspreiden. Het plan is om dit op dezelfde wijze te doen als de eerste editie. Dat betekent opnieuw onderzoek doen en fondsen werven. Dat laatste is hard nodig.
Ondernemen
Vanwege de extreme, soms levensbedreigende, complicaties die ik tijdens de chemo ondervond duurde het herstel ook langer dan gemiddeld. In 2015 voelde ik mij goed genoeg om mijn leven weer op te pakken. Als je vanuit een uitkering als zelfstandig ondernemer wilt beginnen, ben je verplicht een traject te volgen dat jou daarin begeleidt. Tijdens dat traject doe je marktonderzoek en schrijf je jouw ondernemingsplan. Dit heeft veel structuur gebracht in mijn plannen. In februari 2016 was het eindelijk zo ver en kon ik Cooper Translations eindelijk registreren bij de Kamer van Koophandel in Amsterdam. Een kleine handeling die voor mij veel emoties teweeg bracht: ik kreeg eindelijk een stukje terug van wat ik ongewild kwijt was geraakt 9 jaar eerder!
Dromen en wensen
Ik ben er echter nog lang niet. Hoewel ik een mooie start heb gemaakt met mijn bedrijf kan ik er nog niet van leven en heb ik nog steeds dromen en wensen. Zo wil ik meer specialisaties volgen en hoop ik ooit (tijdelijk?) terug te keren naar Aruba. Mijn beroep kan ik gelukkig overal uitoefenen. Het plan is om eerst meer bekendheid te geven aan het bedrijf, verder te specialiseren, acquisitie te voeren op internationaal niveau en daarna misschien te emigreren. Wie weet in welk land ik beland!
Mijn boodschap aan anderen is: Never give up, pursue your dreams, you are the only designer of your own life!
Recente reacties