Verder met deel 2 van het Cor Denneman feuilleton..
Zie jij jouw levensbenadering als religieus?
Cor: “In de zin van een holistische visie op de dingen, de onderliggende verbondenheid en afhankelijkheid van het al wel, ja. Mijn vader Cor Denneman Sr. die onlangs op bijna 94-jarige leeftijd gelukkig in mijn armen stierf, was Rooms-Katholiek. Mijn moeder Anneliese Heilscher, die 5 jaar geleden op 87-jarige leeftijd stierf, was van oorsprong Lutherse in haar geboortestad Berlijn en werd voor haar huwelijk in 1948 overtuigd Rooms-Katholiek. Dat zij zo in het geloof is opgegaan roerde mij tot haar fysieke dood aan toe oprecht.
Ook als zij stelselmatig kaarsen aanstak als ik weer zo’n -in haar ogen avontuurlijke en dus gevaarlijke- tropenreis naar Amazonas in Brazilië, Ashanti in Ghana, Corcovado of Cordillera Talamanca in Costa Rica of Kwamalasumutu in de Surinaamse jungles ondernam. Want ik gedroeg en gedraag mij daar natuurlijk wel eens als een soort Indiana Jones. Mijn 'nick name' trouwens. Graag te paard, Indiana Jones-hoed op, machete aan de riem doch zonder zweep…
Als rechtgeaarde moeder maakte Anneliese zich dan weleens zorgen om mij. In spirituele zin heb ik gelukkig nog steeds contact met haar. Mede dankzij helderziende en compaen Carl Spall. Ik geloof ‘heilig’ in de kracht van rituelen mits deze oprecht worden uitgevoerd. Dat kan helend en rustgevend werken, althans voor mij is dat zo. Een kwestie van de queeste naar het vermogen om de juiste balans te blijven vinden. Met weemoed denk ik ook terug aan het tijdens mijn kerkelijke huwelijk in 1971 door mijn vader -ooit operazanger- zo mooi gezongen Ave Maria. Hij had tot op zeer hoge leeftijd een prachtige tenorstem. Sinds jaar en dag sta ik -als vrijmetselaar- open voor vele verschillende religieuze stromingen mits het niet ontaardt in mensonvriendelijk fundamentalisme. Hetgeen impliciet niet alleen geldt voor bepaalde mohammedanen. Ook sommige katholieken konden –denk maar aan de Inquisitie met verbrandingen van heksen, martelingen en zo- èn kunnen soms flink doorslaan. Onze zoons Onno van 42 en Joris van 38 jaar hebben wij ook in oecumenische geest opgevoed. En ook onze-van geboorte Indiase- schoondochter Rekha is op deze wijze grootgebracht. Zo ook onze andere schoondochter Inger. Daarom weet ik mij in Suriname -eenheid in verscheidenheid- zo verbonden met velerlei gezindten. Zowel in Parbo in de houten kerk en in de synagoge als in de moskee en bij voorbeeld tijdens het Suikerfeest in Abdoelrahman-familieverband. Waarbij wij uit respect steevast een stier laten slachten, waarvan het vlees toekomt aan de minderbedeelden in Paramaribo. Prachtig!
Bovendien wist ik in de afgelopen jaren goed mijn weg te vinden in de zo kleurrijke binnenlanden van dat prachtige land Suriname. Bij de Marrons. Bij de Powakka-inheemsen aan de Suriname-rivier. Bij nazaten van de Cariben, die vroeger ook hun nederzettingen hadden aan de door mij zo beminde Commewijne Rivier.
Ja zelfs ooit op ons Landgoed Groot Mariënbosch, nog voordat dit paradijs in 1774 door Isaac Godeffroy ‘Plantage Mariënbosch’ genoemd werd. Doch vooral in Kwamalasumutu diep in de jungles aan de Braziliaanse ‘grens’ bij de Trio-inheemsen. 3.000 in getal. Als apotheose werd door de Granman van in totaal 7 inheemsen-stammen met mij eeuwige vriendschap gesloten. Dit op voorspraak van de stamsjamaan, die in mij naar verluidt een Trio-sjamaan van honderden jaren her herkende. Ook ik geloof in reïncarnatie namelijk. Welk een eer werd mij aldaar gegund. 'A more life times experience' dus. Maar spiritualiteit reikt voor mij veel verder dan gevestigde religie alleen. Ik ben me de laatste 40 jaar steeds meer gaan verdiepen in oosterse filosofie en mystieke tradities: datgene wat het verstand te boven gaat trekt me aan. Ondanks mijn stevige bèta-achtergrond. Of misschien wel dankzij…Dat verklaart ook deels mijn fascinatie voor de natuur. Zo houd ik er als archaïsch geaard menstype enorm van om met oermaterialen bezig te zijn, van hout, klei, steen tot edelmetaal. Waarmee ook mijn eeltige handen deels verklaard zijn. Ook mijn grote passie voor modelbouw, de laatste 30 jaar op de zeer kleine schaal 1 : 220, Märklin spoor Z, hangt daarmee samen. Wie het kleine niet eert is immers het grote niet weerd…”
Recente reacties