Disclaimer: Onderstaande inhoud vertegenwoordigt mijn persoonlijke mening en overwegingen en is geschreven op persoonlijke titel. Er zijn meerdere vormen van giftzendingen mogelijk. De nuancering, zoals hieronder weergegeven, beperkt zich tot de gebruikte voorbeelden.
De krantenkoppen liegen er niet om. Suriname is in de problemen en ook de gezondheidszorg voelt de druk toenemen. Artsen roepen dat het niet goed gaat, apothekers roepen dat het niet goed gaat en de onrust onder patiënten neemt langzaam toe. De berichtgeving omtrent de medische en farmaceutische zorg heeft ook Nederland bereikt. Nu heb ik buiten mijn werk om de vraag gekregen, of een inzamelingsactie van niet gebruikte geneesmiddelen in Nederlandse huishoudens om naar Suriname te verschepen, geen goed idee is. Natuurlijk heb ik daar een mening over maar ik was benieuwd wat mijn moeder, een wijze seniore vrouw met een uitgesproken mening, vond van de vraag.
In de jaren tachtig kampte Suriname ook met problemen in de geneesmiddelenvoorziening en ook toen kwamen zendingen binnen van ingezamelde medicijnen. Bij steekproefsgewijze controles bleken sommige partijen te zijn vervallen of niet gangbaar in Suriname. Vanuit die ervaring waarschuwt mijn moeder dat Suriname moet leren uit die periode en moet voorkomen om een dumpland te worden.
Mijn moeder stelt terecht dat indien Suriname(rs) serieus in zou(den) gaan op dit soort initiatieven, er vanuit relevante beroepsgroepen sturing gegeven moet worden aan de soort geneesmiddelen die nodig zou moeten zijn. Dat het land in een crisis verkeert betekent niet dat we onze kritische blik moeten laten varen.
Vanuit mijn perspectief als apotheker kan ik het sentiment van mijn moeder alleen maar onderschrijven. De kwaliteit van geneesmiddelen is afhankelijk van de klimaatcondities waarin ze opgeslagen zijn. Voor elk geneesmiddel is een optimale bewaarconditie vastgesteld. Hoe meer je daarvan afwijkt des te groter het risico voor de gebruiker. Eenieder bewaart zijn of haar medicijnen in de thuissituatie op zijn of haar unieke manier. Van enige uniformiteit van bewaarcondities is geen sprake. In beginsel betekent het dat er dan al variatie kan zijn in de werkelijke houdbaarheidstermijnen van twee doosjes van hetzelfde medicijn, die op dezelfde dag in dezelfde fabriek zijn vervaardigd, maar in twee verschillende huishoudens ongebruikt hebben gelegen.
De inwoners van Suriname verdienen niet alleen farmaceutische zorg, maar ook zorg met middelen die voldoen aan kwaliteitseisen. En die kwaliteitseisen maken dat ik, als ik word gevraagd naar mijn mening over giftzendingen, mezelf plaats in een ethisch dilemma. Want wat is nu belangrijker: dat iemand een middel krijgt dat nodig is, maar waarvan het een periode is bewaard onder onbekende omstandigheden bij een anonieme gebruiker, of dat iemand een middel krijgt dat nodig is en waarvan de documentatie over de herkomst en kwaliteit te traceren is via een groothandel? En als ik mezelf verplaats in de situatie van een medicijngebruiker: hoe zou ik me voelen als ik zou weten dat ik van mijn apotheek een medicijn krijg dat maandenlang bij iemand in de ijskast op driehoog heeft gelegen, uit de koelkast is gehaald, is verzameld door een goede doelen organisatie, op een andere temperatuur in opslag heeft gezeten voordat het verscheept wordt en via een apotheek in mijn ijskast komt te liggen? Wat voor antwoord zou mijn apotheker mij geven als ik vragen zou stellen over de herkomst, opslag en kwaliteit van mijn medicijnen die niet van een groothandel afkomstig zijn maar uit een giftzending? En hoe zit dat als ik als apotheker nee moet verkopen aan een medicijngebruiker, omdat een groothandel het medicijn niet kan binnenhalen, maar ik wel een partij via een giftzending kan ontvangen en dan wel zorg kan leveren? Hoe lang kan ik dan de zorg leveren?
Kwaliteit
Naast de vragen over de kwaliteit zijn er ook nog vragen over de continuïteit. Om de negatieve uitkomsten van een aandoening te verminderen met medicijnen, is een continuïteit van de vastgestelde therapieduur een vereiste. Met andere woorden: voor een kuur van twee weken, moet de apotheek ook een voorraad van twee weken kunnen meegeven. Voor chronisch medicijngebruik, moet de apotheek elke zestig dagen een voorraad van zestig dagen kunnen meegeven.
Bovenstaande moet gezien worden als een illustratie dat niet iedereen in Suriname giften zal accepteren zonder kritische vragen te stellen. Volgens de regels moet een aanvraag van een giftzending van medicijnen eerst ter goedkeuring worden aangeboden bij de bevoegde autoriteiten. Dit is dus geen pleidooi tegen giftzendingen, maar een oproep om bij zulke initiatieven kritische vragen te stellen over de waarborging van kwaliteit van datgene wat u wilt gaan opzetten.
En misschien is de beste binnenkomer de volgende twee vragen te stellen bij een gesprekspartner of autoriteit:
- Is er een behoefte aan giftzendingen?
- Welk assortiment is wenselijk?
Wat is uw mening? Deel die hieronder met ons.
Recente reacties