Al jaren wordt er gepraat over de aanpak van criminele Antilliaanse jongeren in Nederland. En de corruptie op de Antillen. Vooral de VVD maakt er veel werk van. Ze steken ook niet onder stoelen of banken dat ze de eilanden liever kwijt dan rijk zijn. Zou het zo slecht zijn voor de Antillen om onafhankelijk te zijn?
Nederland heeft nu nog een soort verantwoordelijkheid over de eilanden, ook onder internationale druk. Maar is Curaçao niet allang klaar voor een onafhankelijke status, eentje waarbij het eigen buitenlandbeleid wordt bepaald, eentje waarbij de eigen criminelen worden berecht? Pas als cultuur een rol gaat spelen op beide gebieden, komt Curaçao tot haar recht. Dan kan eindelijk het erfgoed van de slavernij een rol gaan spelen in de rechtspraak en wordt corruptie bekeken door een culturele bril. De jurisprudentie in de wereld heeft dit nodig.
Machtsverschil
Corruptie stamt uit de koloniale tijd en was oorspronkelijke gewoon iemand helpen in ruil voor een wederdienst. Vanwege het machtsverschil tussen vrijgemaakte slaven en plantage-eigenaren werden mensen uitgebuit. De slaven moesten wel buiten de regels treden om iets te regelen voor zichzelf anders zouden zij nooit een positie kunnen verwerven in de maatschappij. Zij leerden een spel om gelijkwaardigheid te krijgen, gelijkheid tussen blank en zwart. Een natuurlijk proces in een gemeenschap met verschillen in macht.
Gemeenschapszin?
De corrupte politici op Curaçao hebben altijd geprobeerd om hun eigen mensen te bevoordelen. Het ging vaak niet om persoonlijke rijkdom of macht, nee, men wilde het delen met een groep mensen waarin vertrouwen werd gesteld. Om op die manier de verantwoordelijkheid van bestuur te kunnen dragen. Corruptie op de Antillen is daarom veel meer een uiting van gemeenschapszin dan in Nederland, waar de macht veel verder afligt van de bevolking. Door de kleinschaligheid is corruptie op Curaçao altijd een manier om vrienden en familie te helpen, zodat je zelf gelukkiger kunt leven. De straffen daarvoor zouden weleens veel lager kunnen uitvallen als Curaçaose rechters zich hierover uitspreken en politici als Anthony Godett en Gerrit Schotte kunnen weer het vertrouwen krijgen van het volk. Zij zijn in staat om het volk van binnen uit te leiden, zij weten wat er speelt en wat de mogelijkheden zijn, Anthony lokaal en Gerrit internationaal. Onder de huidige politici zijn er geen leiders te vinden met het charisma van deze twee mannen, iets wat je nodig hebt, wil je internationaal en landelijk sterk uit de bus komen.
Onmacht
Maar we kunnen niet negeren dat er landskinderen zijn die de weg kwijt zijn. Door hun geluk te zoeken in Nederland, zijn ze ontworteld geraakt en worden agressief en onhandelbaar. Er is al veel geïnvesteerd in hulpverlening, maar nooit vanuit een goed cultureel perspectief. De slavernij is de sleutel en daar moet Nederland samen met de Antillen aan blijven werken. Terugsturen is geen optie, want Nederland is onderdeel van het probleem. Onmacht mag nooit een reden zijn om er mee te stoppen. We moeten teruggrijpen op de slavernij. Zonder status, zonder bezittingen stonden vrijgemaakte slaven langs de zijlijn. Zo voelen deze jongeren zich ook. Zij hebben dromen en willen die waarmaken, ervoor vechten, hoe groot ook. Beroemd worden, rijk worden, machtig worden, dat zijn allemaal geoorloofde dromen die serieus genomen moeten worden. Nederland praat met hen over gewone dingen, een baan, een huis, pappa zijn. Daar kun je pas genoegen mee nemen als je eigenwaarde hebt, als je weet dat je iemand bent.
Role models
Ik ben ervan overtuigd dat het mogelijk is om met deze jongeren hieraan te werken. Haal Anthony en Gerrit een keer naar een gevangenis en laat ze praten. Role models hebben die jongens nodig, mannen om zich mee te meten. Ze willen uitdagingen in het leven, iets om voor te vechten. En onze Nederlandse cultuur sluit daar niet bij aan. Deze jongens kunnen helpen om de Curaçaose economie op te bouwen, met exportbedrijven, toerisme, financiële dienstverlening. Ze worden onderschat. Net zoals Curaçao wordt onderschat, niet in de laatste plaats door zichzelf. En daarin zijn ze dan weer typisch Nederlands. Curaçao, ga ervoor, pak die uitdaging om van je eiland de leider van de Caribbean te maken! Geloof erin met heel je hart, met iedereen die er woont en van het eiland houdt, werk samen en vindt je toekomst…
Recente reacties