Oké, ik geef toe, 'kompas' is wellicht wat achterhaald anno 2016. Laten we even uitgaan van Google Maps of in ieder geval een TomTom. Hoe maak je daar nou gebruik van? Je zorgt ervoor dat je helder hebt wat je bestemming is en typt dit heel specifiek in. Tevens is het de bedoeling dat je aangeeft wat je startpunt is, anders weet de GPS immers niet hoe de route berekend moet worden.
Hetzelfde geldt dus voor het behalen van je doelen. Als je helder hebt wat het is dat je wilt bereiken, kun je je weg ernaartoe gaan bepalen. Tenminste, als je weet wat je huidige locatie is. Want je moet immers weten welke kant je op gaat, anders verdwaal je gewoonweg. Hiervoor is het nodig om eerlijk te zien waar je staat en in welke omgeving je je bevindt. Wat is je startpunt?
Scenarioschets 1: Gezondheid
Een vrouw van rond de 30 jaar wil graag afvallen.
Dan zou ik als advies kunnen geven: "Raak zwanger en beval van je kind," of: "Eet een maand lang junkfood en daarna een maand lang een appel per dag." In beide gevallen val je flink af, weliswaar nadat je aardig bent aangekomen in korte tijd, maar het gaat om de ervaring. Natuurlijk is dit een beetje overdreven en nooit echt de bedoeling van degene die met een dergelijke hulpvraag komt.
Dus, praktisch gezien moet er worden vastgesteld wat het huidige gewicht is en hoeveel kilo iemand wenst af te vallen in welk tijdsbestek. Maar vooral: hoe denkt diegene over zichzelf? Welk gevoel komt er omhoog als de persoon in de spiegel kijkt en waar vindt dat zijn oorsprong? Wat is zijn of haar relatie met eten? Als de persoon dit allemaal weet, kan hij/zij goed voorbereid en bewust aan zijn/haar afslankreis beginnen.
Scenarioschets 2: Zakelijk
Een man van middelbare leeftijd loopt vast in zijn ontwikkeling op werk.
Hij weet dat zijn passie ergens anders ligt, maar bij zijn werkgever heeft hij in ieder geval 'zekerheid'. Toch knaagt er iets aan hem en hij voelt zich verscheurd tussen het gevoel van verantwoordelijkheid en de uiting van zijn eigen creativiteit. Bij het nemen van een beslissing hierin, is het essentieel om te weten waarom hij voor het één en voor het ander zou kiezen. Hoe stonden zijn ouders in het leven en wat heeft hij geleerd over werken en geld? Wat houdt hem tegen om volledig voor zichzelf te kiezen? Is het te overwinnen of niet? Zolang hij dat niet inzichtelijk heeft, kan hij ook geen weloverwogen besluit nemen om gelukkig te zijn met de manier waarop hij zijn dagen invult.
Scenarioschets 3: Relaties
Een vrouw van eind 50 klaagt dat alle mannen schoften zijn.
Nou, mijn standpunt hierin kan ik het beste verklaren met een metafoor. Stel je voor dat haar ouders altijd oploskoffie dronken. Bij andere mensen zag ze door de jaren heen wel luxere manieren waarop koffie gezet kon worden. Maar ze heeft zich nooit afgevraagd waarom die mogelijkheden er thuis niet waren, ze nam het aan voor waar. En eerlijk, het voelt waarschijnlijk veilig en vertrouwd, zodanig dat ze het thuis ook het liefste drinkt. Buiten de deur heeft ze weleens interactie met de 'luxere' koffies, waarbij ze dan ook graag klaagt over de koffie die ze haar hele leven gewend is. Toch verandert er niets, simpelweg omdat zij niet zelf bewust de keuze maakt om verandering aan te brengen. Ze weet immers niet eens waar ze staat…
Zie ook mijn blog 'De behoefte aan Vrijheid & Geluk: Terecht, of Egoïstisch' voor een dieper inzicht in de andere vormen van relaties (en loslaten) middels bewustzijn.
Scenarioschets 4: Ouderschap
Een jong stel klaagt over het 'onhandelbare gedrag' van hun peuter.
Dit kan een extra ingewikkelde zaak zijn, gezien er niet alleen individueel inzicht dient te worden vergaard, maar ook aangaande de interactie met elkaar. Maar het belangrijkste is in de basis wel dat beide ouders zich bewust worden van hun eigen gedrag en intenties. Om te kunnen zien wat het uitgangspunt is, zou ik dergelijke papa's en mama's vragen hoe ze op dit moment met hun kind omgaan en hoe ze graag met hun kind zouden willen omgaan. Los van het gedrag van de peuter zelf. Want hoe moeilijk het ook kan zijn om toe te geven, die doet alleen maar wat het hem / haar is aangeleerd. Vaak gebeurt dit al door observatie. En nee, niet het masker wat is opgezet door de ouder, maar de onderliggende patronen. Als je grip op jezelf kunt krijgen, kun je ook grip krijgen op de omgang met je kind. In mijn volgende artikel zal ik dit wat gaan uitdiepen.
Conclusie
Wellicht is het je opgevallen dat ik totaal geen oplossingen heb geboden in alle scenario's. Dit is bewust het geval. Want er zijn zoveel verschillende mogelijkheden om doelen te bereiken en het is voor eenieder dan ook een erg persoonlijk proces. Als ik uitga van één vaste uitkomst, krijgt de cliënt in kwestie geen ruimte om gebruik te maken van zijn / haar eigen persoonlijke kompas. Daarnaast zou het wel heel erg uitgebreid gaan worden dan. Want een GPS-systeem geeft je toch ook niet alle richtingaanwijzingen in één keer?! Begeleiding nodig? Neem dan gerust contact met me op.
Recente reacties