"Leef en laat leven" … Een zin die zo vaak betekenisloos gezegd lijkt te worden. Men snapt wel wat het inhoudt als het hun eigen leven betreft, en soms ook een naaste, of iemand waar ze affiniteit mee hebben. Maar als het gaat om 'rare andere mensen', is het vaak toch lastig om niet te oordelen over hen.
Wat nou, als we gewoon doen waar we goed in zijn, waar we blij van worden? Nieuwe dingen ervaren en nieuwe inzichten vergaren.. Klinkt voor mij als utopia. Want ook ik oordeel over anderen. Sterker nog, ik oordeel over anderen die oordelen. En dan oordeel ik weer over mezelf omdat ik heb geoordeeld over anderen die oordelen. Dus in zekere zin oordeel ik dan te alle tijden over mezelf.
Voorbeeld: Conchita Wurst, de vrouw met de baard. Of de man die zich verkleedt als vrouw. Zo apart dat ik niet eens weet hoe ik het kan en mag benoemen. Vind ik daarom dat zij er ook mee moet stoppen? Nee, ze moet lekker zelf weten wat ze doet. Sterker nog, als ik niet weet hoe ik het moet benoemen, is het blijkbaar ook niet mijn zaak.
Labels
Nu komt dit hoogstwaarschijnlijk over als iets wat in de categorie 'extreem' weggezet zou kunnen worden. Het is immers 'niet normaal'. Maar wie bepaalt wat normaal is? En waarom zouden we überhaupt meegaan in wat andere mensen vinden dat de norm is? Steeds meer mensen durven hun unieke zelf te laten zien en er ontstaan aan alle kanten steeds meer labels om weer een nieuwe benaming te kunnen geven aan iets wat voorheen niet bestond.
Verdeling
Onder de jongeren zijn er steeds meer subculturen, het is bijna niet meer bij te houden met alle bijbehorende trends! Qua seksuele voorkeur heb je tegenwoordig ook zoveel keuzes om jezelf mee te identificeren. Zelfs psychisch gezien kom je met bepaalde symptomen voor verschillende aandoeningen in aanmerking. Enerzijds goed om te zien dat mensen zichzelf liever niet meer in de standaard hokjes laten plaatsen, maar een nieuwe standaard zetten waar ze zich wel in kunnen vinden. Anderzijds, wat nou als ál die labels weg zouden vallen en we het leven gewoon ervaren?
Plaatsing
Nou, soms is het nodig om jezelf even in een hokje te plaatsen, zodat je weet waar je staat. Alleen, als je jezelf opgesloten houdt in dat hokje, zet je jezelf en daarmee ook je potentie vast. Dus, óf het hokje moet zo flexibel zijn dat het met je meebeweegt, óf je moet eruit stappen. De wijde wereld of meteen een nieuw hokje in, afhankelijk van hetgeen wat je nodig hebt. Als je dit bewust doet, kun je constant monitoren waar je jezelf blokkeert en waar je floreert.
Afstemming
In je business kan dat ook van groot belang zijn. Natuurlijk heb je in eerste instantie een doelgroep om je op te focussen, maar uiteindelijk ga je steeds een breder publiek willen aantrekken. Misschien is dit laatste in jouw specifieke geval al zo. Dan is het fijn als je je kan inleven in hen. Oprecht. Mensen voelen of je het met ze meent en of je hen in hun waarde laat. En des te meer ze zich naar je openstellen omdat ze zich veilig bij je voelen, des te beter je vraag en aanbod op elkaar kunt afstemmen.
Conclusie
Als coach en schrijfster moet ik mezelf wel openstellen om connectie te maken met mezelf en de ander. Stiekem heb ik een hekel aan het woord 'moeten', want ik leid mijn leven zoals dat goed voelt. Maar in dit geval moet ik, omdat ik wil. Mijn intentie is zo sterk dat ik geen andere keus heb. Voor mij is niets gek. Alles is bespreekbaar. En mensen belachelijk maken is eigenlijk niet (meer) aan mij besteed. Zo laat ik ieder in zijn of haar waarde. Ik gun eenieder succes, liefde en al het goeds. Zo leef ik, en laat ik leven.
Hulp nodig bij het openzetten van je mind? Neem gerust contact met me op š
Recente reacties