'Inderdaad.' Volgens dit Nederlandse woord is iets blijkbaar pas bevestigd als het daadwerkelijk is uitgevoerd of zich heeft gemanifesteerd. Toch gebeurt het vaak dat bij mensen theorie en praktijk niet op elkaar aansluiten, ook al willen ze graag geloven van wel. Het meest krachtige vind ik het als mensen bewust ervoor kiezen om iets te doen, of het nou wel of niet goed voor ze is. Het is dan tenminste wel hun eigen keuze, ze staan voor iets en zullen er dan ook altijd een les uit halen. Experimenteren met levenservaringen noem ik dat.
Maar door gewoonweg jezelf slachtoffer te maken van een situatie met verklaringen als 'ik kan er niets aan doen', of 'zo ben ik nou eenmaal', houd je jezelf (bewust) voor de gek. In mijn vorige blog 'Gebruik je persoonlijke kompas bij het behalen van je doelen' leg ik uit hoe belangrijk het is om te weten waar je staat in het leven om verandering te kunnen aanbrengen. Het is van essentieel belang om eerlijk te zijn tegen jezelf. Als iets je 'raakt', dan betekent dat het iets met je doet, en dat kan alleen als je er zelf een bepaald oordeel over hebt en er emotie bij voelt. Maar, dat was dan al in jou aanwezig.
Intenties
Ik kom ze regelmatig tegen, mensen met de beste nieuwe bedoelingen die toch vastgeroest zitten in gedragingen. Maar zolang ze zichzelf voorhouden dat ze veranderd zijn omdat ze een ander voornemen hebben, verandert er eigenlijk niets. Omdat je iets van plan bent, is deze niet meteen uitgevoerd. Zodra je besluit om een situatie of omgang met iemand anders aan te pakken, is het wel van belang dat je hiernaar gaat handelen. Uiteraard hoeft het niet in één keer goed te gaan, als je het maar doorhebt als het weer gebeurt, zodat je het steeds eerder gaat herkennen. In eerste instantie hoogstwaarschijnlijk ná het moment, dan erin en vervolgens ervoor. Hoelang het duurt voordat dat proces zich ontvouwt, is zowel afhankelijk van hoe diepgeworteld het te veranderen gedrag zit als van de persoon zelf.
Praktijkvoorbeeld
Een vader krijgt het niet voor elkaar dat zijn zoon zijn speelgoed opruimt nadat hij ermee gespeeld heeft. Hij ergert zich aan de rommel in huis, het geeft hem een onrustig gevoel, wat hem boos kan maken. Maar hij kan zijn kind niet dwingen, want dat veroorzaakt een hevige discussie, en dat verergert de boosheid alleen maar meer. Toch probeert hij af en toe controle op zijn kind te krijgen door het vertoon van autoritair gedrag, iets waar hij eigenlijk niet trots op is. Wat kan hij dan wel doen? Er zijn allerlei praktische oplossingen hiervoor, maar die lossen de kern niet op, ze onderdrukken slechts de emotie die opkomt. Daarnaast had hij zich voorgenomen om liefdevol met zijn kind om te gaan, en hem ook niet te willen veranderen. Dus de vraag is dan eerder: WAAROM komen die emoties op en wat kan hij daaraan doen? Hoe kan hij er zelf voor zorgen dat de externe situatie geen invloed heeft op zijn gemoedstoestand?
Zelfreflectie
De kans is namelijk groter dat zijn kind naar hem luistert als hij zelf ook kalm is en er sprake kan zijn van wederzijds begrip. Want ook het kind bleek het overzicht kwijt te zijn en had gewoonweg wat begeleiding nodig bij het opruimen. Daarnaast, de vader had zelf niet lang daarvoor oude cd's en foto's zitten sorteren en opruimen, waarbij hij merkte dat ook hij niet zo goed wist hoe hij het moest ordenen. Maar ook dat hij regelmatig stilstond bij bepaalde herinneringen, waardoor het opruimen stagneerde. Eigenlijk hetzelfde als wat er gebeurt bij zijn zoontje, die af en toe nog even een rondje rijdt met één van zijn autootjes voordat hij deze opbergt.
Advies
Deze bovenstaande casus kan dienen als een metafoor voor alle situaties in het leven. Als je helder hebt wat je niet (meer) wilt, kun je intenties zetten voor wat je wél wilt. Dit is een proces van afleren van oud gedrag en aanleren van nieuw gedrag. Gun jezelf hier wat ruimte en tijd voor, wees bewust van wat er speelt en hoe je jezelf steeds meer kunt bijsturen. Als er een ander (volwassen) persoon bij betrokken is, bespreek dan desnoods met diegene dat je deze uitdaging aan gaat, zodat ook de ander jou in die openheid eventueel van de nodige steun kan voorzien. Voor begeleiding bij een gewenste transformatie kan er altijd contact met me worden opgenomen om te kijken naar de mogelijkheden hierin.
En voor de ouders die zich herkennen in het voorbeeld, raad ik dit boek aan:
Recente reacties