Daar in de woestijn van Marokko heb ik mijn schat gevonden!
Daar in de woestijn heb ik mijn waanzin aangehoord in alle stilte.
Daar in de woestijn heb ik mijn drang naar water leren waarderen, mijn waardering naar lucht weten te omschrijven en respect naar de aarde opnieuw uitgesproken.
Daar in de woestijn was ik met vrienden en zonder enige aanleiding voelden we dat dit moment gevierd moest worden in de vorm van een dans.
Daar in de woestijn waar zij ons verleidde met haar wederopstanding. Alles leek te kloppen. De hand die alle natuurelementen bij elkaar bracht, was compleet door…mezelf.
Mijn Schat
De Sahara is waarschijnlijk wel de meest sierlijke, maar verwoestende omgeving hier op aard, omdat je haar te allen tijde dient te behagen door alles aan te voelen wat zij ook voelt. Doe je dat niet, zul je verrast worden door de diepe dalen die ze voor je in petto heeft. Zelfs verwonderd om je heen kijken in de oneindigende zanderige horizon, kan het einde betekenen door haar bedrog. Bedrog in vorm van drijfzand of een fatamorgana. De waarzin waarin vele mannen zich hebben verslikt is niet te tellen, maar alles duidt aan dat voorbereiding en het weerstaan van verleiding hoog in je to do list moet staan.
Tijdens mijn trip aan de voet van de Sahara in Marokko ben ik de pracht en praal van de woestijn tegengekomen, maar ook ingezien niet te ver door te dwalen. De woestijn is een personificatie van je gemoedstoestand dat zich vermenigvuldigd door haar grootheid. De stilte die er heerst legde mijn onrustige gedachte bloot, dat normaal overschaduwd werd door het drukke leven in Europa. Mezelf afvragend of er na elke heuvel een teken van leven zou zijn of slechts kamelen die aan het grazen waren op plukjes gras hier en daar. Geruststellend waren de voetafdrukken van de kamelen en mensen dan ook, die eerder deze woestijn hadden getrotseerd. Ik was dus niet de enige…
Na tientallen kilometers te hebben overbrugd in een evenwichtige mentale toestand van hoop en wanhoop, verleidde zij mij met de meest mooie kleuren die ik maar wensen kon tijdens haar afscheid van het licht. Tijdens deze zonsondergang leek zij bedekt met goud. Na enige moment transformeerde zij plotseling in een koude diva. Dit keer omgeven door allemaal glanzende juwelen in de lucht. Bij de gedachte alleen al dat er meerdere sterren in onze universum zijn dan alle zandkorrels hier op aard, wist zij mij nietig en kwestbaar te laten voelen. Mijn nachten in de woestijn waren desondanks magisch en vreedzaam. Alhoewel op nog geen 50 kilometer afstand de grens van Algerije zich bevond waar een doortocht ten strengste werd afgeraden door onderlinge spanningen tussen Marokko en Algerije.
Het Onbekende
Overgelaten worden aan je lot is letterlijk een sprong in het diepe. In de soms diepe dalen van jouw onzekerheid, waar maar geen einde aan lijkt te komen, net zoals de woestijn. Het antwoord tot overleving is Liefde. Liefde is de meest krachtige bron die de mensheid kan ervaren. Liefde heeft vrij spel zolang je de natuur zijn gang laat gaan en het je laat betoveren tijdens je reis naar je eindbestemming….naar jezelf.
Hoe straal je?
Herkennen van signalen in jouw omgeving die je navigeren naar je uiteindelijke schat.
De zoektocht hiernaar is letterlijk jouw angsten te overwinnen. Jezelf op de borst slaan en de kunst van Gewoon Doen beheersen. We kunnen kiezen om eerst genoeg geld te sparen, een bepaalde studie te volgen of te wachten tot de kinderen groot genoeg zijn, maar ooit is het je laatste moment.
Je eigen pad creëren wat nog nooit door iemand anders is bewandeld, omdat jouw hart dit aangeeft, is zeer moedig te noemen. De relatie tussen jouw verstand en hart zal één moeten worden en zo min mogelijk beinvloed door externe negatieve factoren. Zoals die beste vriend(in) die aangeeft dat je weg naar succes belachelijk is of familieleden die niet geloven in jouw visie. Hoewel je zielsveel van hen houdt, schudt ja en doe wat in de vorige alinea dikgedrukt staat weergegeven.
“Only the wicked ones are crazy enough to change their world”
De Herkenning
Eenmaal terug naar de bewonende wereld schoot mij te binnen wat ik eerder al had gelezen in een ver verleden. Een vriend had The Alchemist meegenomen…
Verlangen, angst, moed, wanhoop, vreugde en uiteindelijk de herkenning in de kracht van jezelf. Dat ervaarde ik in de Sahara.
Zonder echte wil en geloof in eigen kunnen, kom je er niet! Mijn uitgesproken mening over het feit dat ik mezelf geweldig vind, steek ik hierbij dus niet onder stoelen of banken. Het gaat dus niet om je beter te voelen dan iemand anders, maar eerder de strijd in jezelf dagelijks te winnen door aannames of (aangeleerde) tradities kritisch te benaderen. Zorg voor een eigen wil, want niemand is op deze aarde gezet om te leven volgens andersmans idealen.
Kijk dagelijks in de spiegel en daag jezelf uit! Je bent het waard.
Doe normaal, dan doe je al gek genoeg? Nee! Doe anders, dan doe je je ding!
Mocht je hetzelfde willen ervaren en “wegdwalen” aan de voet van de Sahara? Ik daag je uit mee te gaan in maart 2016 voor onze volgende trip!
Recente reacties