Jumoke Abulegiga
Mijn naam is Jumoke, Ik ben een 22 jarige student en volg de opleiding Verpleegkundige aan de Hogeschool Utrecht. Momenteel zit ik in het derde leerjaar van mijn opleiding en volg daarvoor de minor, Internationaal Health Studies. Ik heb ervoor gekozen om deze minor drie maanden in Nigeria te doen. Ik ben van Nigeriaanse komaf en wilde graag de gezondheidszorg in Nigeria ervaren, maar ook internationale werkervaring opdoen. Ik loop stage in één van de grootste ziekenhuizen van Nigeria, University College Hospital genaamd. Ik ga met jullie mijn avontuur en succesverhaal delen.
Eerste indruk was schokkend
Elke week werk ik mee op een ander afdeling binnen het ziekenhuis. Als het een minder leuke afdeling is, dan is een weekje meer dan genoeg. Je hebt aan de andere kant niet voldoende tijd om in te werken. Na een week heb je bepaalde verpleegkundigehandelingen net onder de knie, maar word je weer overgeplaatst naar een andere afdeling. In ruim een maand tijd heb ik op 4 verschillende kinderafdelingen gewerkt. Mijn eerste indruk was zeer schokkend, omdat je alles van dichtbij meemaakt. De gezondheidszorg in Nigeria verschilt in bijna alle opzichten van de Nederlandse. In Nigeria speelt geld een hele belangrijke rol. Dat wil zeggen dat als een patiënt geen geld heeft er ook geen behandeling zal plaatsvinden. Op de kinderafdeling zijn de jonge weerloze kinderen hier helaas de dupe van. Ouders nemen vervolgens hun veel te zieke kind weer mee naar huis, omdat zij de kosten niet meer kunnen betalen. Je kan wel raden hoe het afloopt met het zieke kind. Mijn hart brak bij het zien van deze situatie, want het gaat meestal om een relatief klein bedrag voor de behandeling. Ik heb daarom op eigen initiatief besloten om de ouders zoveel mogelijk te helpen. Van het budget kocht ik medicijnen en betaalde ik een behandeling van een patiënt. Het is niet met woorden te beschrijven hoe blij de ouders zijn als hun kind is opgeknapt.
This is Africa!
Ik ben inmiddels helemaal gewend geraakt aan het idee dat er meestal geen pauze is gedurende een werkdag. Normaal gesproken ben ik degene die vaak laat aankomt, maar in Nigeria doen ze er een schepje bovenop. Een werkdag begint normaal gesproken om 8 uur, maar het merendeel van het personeel komt meestal rond 8:30/9:00 uur rustig aan wandelen. Ik kan mij daar enorm aan ergeren en heb mezelf beloofd dat ik in Nederland voortaan op tijd zal zijn. Een nachtdienst duurt hier 13 uur en is best relaxt. Je hebt tussendoor een pauze van drie uur en die gebruik je om te slapen.
Leukste afdeling
De leukste afdeling tot nu toe vind ik de Children Emergency! Rennen en vliegen wordt hier niet gedaan, want 'This is Africa'! Als de dokter moe is, dan gaat hij rustig nog even slapen. De verpleegkundigen hebben hier wel veel meer empathie. Een jonge patiënt had ernstige nierproblemen en zijn ouders hadden alles geprobeerd, dat in hun macht lag. Het jongetje was behoorlijk ziek en kon niet eten, lopen etc. Ik heb toen besloten om hen te assisteren. Vorige week ben ik bij hem langsgegaan om te kijken hoe het met hem ging. Het was echt ongelooflijk! De jongen kwam rennend naar mij toe en zei: 'mevrouw ik voel mij weer beter, dankuwel'.
Jong meisje zonder ouders
Op de kinderoncologie kwam ik een jong meisje tegen zonder ouders, zij had alleen haar oma als verzorger. Echter is haar oma niet meer in staat om te werken, dus was er geen inkomen. Het meisje had een agressieve vorm van maagkanker. Maagkanker kan snel uitzaaien en heeft veelal een zeer slechte prognose dus had het meisje dringend hulp nodig. Op Facebook heb ik een oproep geplaatst en een bedrag voor haar behandeling opgehaald. Het goede nieuws is dat zij inmiddels is geopereerd en het redelijk goed met haar gaat. Op mijn vrije dagen ga ik met het meisje een stukje lopen of een spelletje spelen. Ik wil iedereen die een bedrag gedoneerd heeft heel erg bedanken voor jullie donatie, want er is maar liefst een bedrag van 380 euro gedoneerd. De oma van het meisje was in shock en werd erg emotioneel.
Volgende week wordt mijn laatste week op de kinderafdeling. Over twee weken begin ik namelijk bij de volwassenen. Ik ben daar heel benieuwd naar! Vanaf heden zal ik regelmatig een artikel schrijven om mijn avonturen met de lezer van Internationaal Ambitieus te delen.
Recente reacties