Deze afgelopen maand is wederom weer veel gebeurd op persoonlijk vlak. Vakantie naar Nederland, familiebezoek, trouwerij en vrijgezellenfeesten. Toch stond deze maand het thema vertrouwen bovenaan. Zelf ben ik nooit de luidruchtigste geweest in een groep en vind ik het fijn om soms gewoon te verdwijnen in gedachtes vol met mooie herinneringen en nog mooiere verwachtingen. Ik kijk de kat uit de boom en probeer elke situatie eerst goed in te schatten voordat ik binnenstap en mijzelf openstel. Ja, Ik ben een van die mensen die veel nadenkt. Je weet wel, zo een persoon die alles eerst moet onderzoeken voordat zij zich volledig vrij kan geven. Zo een persoon die nooit direct superenthousiast is en wellicht zelfs eerder de negatieve punten ziet, dan positieve. Vreselijk irritant.
Hoewel ik inmiddels het idee heb dat dit vooral bij mijzelf speelt en waarschijnlijk niet eens zo overkomt op andere mensen, zit ik mezelf soms ontzettend in de weg. Aan dromen niets tekort hoor, alleen jammer dat die altijd hand in hand gaan met twijfel. Twijfel of ik het wel kan, twijfel of iemand het niet beter zou doen, twijfel om op mijn bek te gaan, twijfel over hoe anderen over me zouden denken. Ja, vreselijk irritant en uitermate vermoeiend. (Excuus, begin bijna te klinken als dat liedje van Eindhovense rapper Fresku… mocht het iemand bekend zijn.)
Voor mezelf beginnen
Ongeveer een jaar geleden zette ik de bewuste stap om te stoppen bij mijn werkgever. Dit was zowel een persoonlijke als professionele keuze. Uit het verleden is gebleken dat ik nou niet bepaald de persoon ben die eerst nieuwe schoenen zoekt voordat ik de oude weg heb gedaan. Zit niet in me. Pas als ik het echt zat ben, ga ik weg. Vanuit daar kijk ik dan wel weer verder. Verstandig? Misschien niet. Maar door uit mijn comfortzone te treden, komen bij mij de helderste gedachtes naar boven. Gedwongen op zoek gaan naar jezelf, dat idee. De heldere gedachte dit keer? Voor mezelf beginnen. Ik had er al zoveel langer over nagedacht, en zag het als een kans om vrij te zijn. Vrij mijn eigen weg in te slaan, moeilijke keuzes zelf te moeten maken en vooral vrij om mijn sterke punten te ontdekken. Was het makkelijk? Nee, maar geen enkele start-up is makkelijk. Hoewel de business in digital marketing steeds beter gaat, zou ik mezelf nog niet als entrepreneur willen omschrijven. Er is nog steeds ontzettend veel dat ik moet leren.
De knoop definitief doorgehakt
Een leven vol lessen ligt nog in het vooruitzicht. Nu kan ik begrijpen dat dit verwarrend overkomt. Hoe kan een persoon een ontzettende twijfelaar zijn aan de ene kant, maar durft deze aan de andere kant wel knopen door te hakken? Die laatste kant is wat mensen zien, maar voor het uiteindelijke beslissingsmoment is een ware battle royal gaande vol met goedbedoelde adviezen, aarzeling en besluiteloosheid. Een strijd die plaatsvindt in een land van Limbo (Inception – Leonardo DiCaprio, iemand?) Niet klaar om het ene pad te verlaten of het andere pad te bewandelen. Deze afgelopen maand stond ik er extra bij stil. Het moeilijkste is de stap wagen, een nieuwe weg inslaan. Maar zodra die drempel is overwonnen en die enorme twijfelberg is beklommen, blijkt het allemaal niet zo eng te zijn. So what, als mensen je niet begrijpen en het niet met je eens zijn. You are living your own life. Nu is dit allemaal heel erg makkelijk gezegd, en ik zal ook zeker nog niet alle twijfels hebben overwonnen. Hell, who knows…misschien denk ik er morgen wel weer heel anders over. Maar terug kan niet meer. De keuze is gemaakt, de stap is gezet. Hier moet ik het mee doen, en dat is een stok achter de deur vol met nieuwe ervaringen. Toch best fijn… zo moe worden van je eigen twijfel dat je uiteindelijk een knoop doorhakt waarvan je weet dat je er voorlopig niet op terug kan komen.
Recente reacties