Ja, ik weet het, ik ben niet woonachtig in één van de Nederlandstalige landen waar de succesvolle handelsmissies van Internationaal Ambitieus plaatsvinden. Maar ik woon wel in Portugal, en dat is ook al hele ander koek. Elk land, of op zijn minst elk (deel van een) continent, heeft een heel andere sfeer. Ik bevind me nu in wat ze 'Mediterraans' noemen, en wat eigenlijk soms aanvoelt alsof ik een paar jaar terug ben gegaan in de tijd. Letterlijk en figuurlijk.
Alles gaat hier namelijk veel relaxter dan in Nederland. Geen stress, geen moeilijkheden en onderling begrip. Tenminste, in de randstad dan. De natuur is hier zo prachtig en de mensen zo warm en hartelijk. Ook is familie het allerbelangrijkste en draait vrijwel alles om eten. Ondanks dat er geen Surinaamse eettent te verkennen is en het landschap ook niet echt overeen komt, zijn er toch best wel veel cultuurkenmerken die aardig op elkaar lijken!
Afspraken
Zo ergeren veel Nederlanders en Engelsen die hier woonachtig zijn zich aan het principe dat overal vertraging in zit. Wat betreft het maken van afspraken, houden de Portugezen er een veel chillere houding op na. Je kunt er eigenlijk van uit gaan dat mensen altijd te laat zijn. Wat ik grappig vind, is dat me dat doet denken aan een uitspraak die mijn Surinaamse 'familie' altijd deed: "Als je mensen uitnodigt voor een feestje, moet je aan de Nederlanders de echt gewenste starttijd doorgeven en aan de Surinamers minimaal twee uur eerder."
Connecties
Gesproken over mijn 'familie', biologisch ben ik niet aan ze verwant. Mensen die mij kennen en/of meer van mij hebben gelezen, weten dat ik eigenlijk half Antilliaans ben (iets waar ik zelf ook pas later in mijn leven achter ben gekomen, dus ik leer graag over de cultuur). Maar goed, hier ben je na één contactmoment eigenlijk al meteen een goede vriend(in), en kan je zelfs al vrij gauw opgenomen worden in de familie. Zo hebben wij bijvoorbeeld de kerst doorgebracht bij mensen die we net een aantal weken eerder hadden ontmoet. In beide culturen ben ik dus al zo verwelkomd.
Eten en drinken
Ook al mis ik echt saoto soep, er zijn toch nog redelijk wat gerechten die overeenkomen met bijvoorbeeld roti, vanwege de immens goede Indiase restaurants. Daarnaast is er altijd overal eten in overvloed en mag iedereen altijd aanschuiven. Wat ik ook interessant vind, is dat iedereen voor de verjaardag van een familielid verwacht wordt om de avond van tevoren aanwezig te zijn zodat er om 12 uur geproost wordt. Ik viel bijna van mijn stoel toen ik dat hier hoorde, denkende dat dat écht typisch Surinaams was…
Thuis
Ergens vermoed ik dat deze overeenkomsten me vooral zo opvallen zodat ik niet hoef te kijken naar de verschillen. Zodat ik geen aandacht hoef te geven aan wat ik mis, maar juist aan wat ik herken en waardeer. Wat voelt als thuis. Want eerlijk, ik heb weleens heimwee, maar niet naar Nederland. Oké, soms zou ik wel weer eens graag door de straten van Amsterdam wandelen, maar ik ga ervan uit dat dat vast ook wel weer eens kan. Zo ver weg is het nou ook weer niet.
Identiteit
Maar ik heb soms heimwee naar dat plekje in mezelf waar ik me veilig en thuis voel. En die vind ik alleen als ik me focus op het positieve, dan breng ik mezelf terug en weet ik weer wat ik waardeer, wie ik ben en wat ik wil. Want een groot deel van mijn leven dacht ik dat Suriname onderdeel was van wat mij definieerde. En nu ik in Portugal verkeer, merk ik dat ik me net zo min Portugees voel. Maar is dat nodig om ergens te zijn? Of mag ik gewoon mezelf zijn, in de omgeving die men Portugal noemt? Ik weet in ieder geval dat ik wel een brandend verlangen ervaar om mijn roots te gaan onderzoeken op de Antillen, dus uiteindelijk verwachten we die kant op te bewegen. Maar daarover de volgende keer meer…
Volg me overigens gerust op Facebook of neem een kijkje op mijn website als je je afvraagt wie ik ben en wat ik doe.
Recente reacties