Mijn naam is Mirella en ik ben geboren in Paramaribo, Suriname. Ik was één jaar toen ik samen met mijn moeder en zus van drie, naar Nederland kwam met de hoop op een beter leven. Nu, 31 jaar later maak ik de keus om terug te gaan naar Suriname met mijn partner, twee dochters van vijf en één jaar…….met de hoop op een nóg beter leven.
'Waarom?' en 'Wat ga je daar doen?' Zijn enkele vragen die ik moet beantwoorden wanneer ik mensen vertel over mij remigratie-ideeën. En gelijk hebben ze; natuurlijk moet je nadenken over zo een grote stap, maar dit idee is niet plotseling ontstaan. Het is geen plotselinge ingeving die ik zomaar uitvoer. Nee, het is een gedachte die is gaan groeien in mijn hart en in mij gedachten.
Het begon namelijk zo…
Het was ongeveer acht jaar geleden. Mijn moeder ging op vakantie naar Suriname samen met mijn zus. Ze vroeg of ik mee ging en omdat ik net vakantiegeld had gehad en toch geen andere plannen had, besloot ik maar mee te gaan. We gingen voor drie weken. Ik had het erg naar mijn zin maar nog geen enkel idee over eventueel remigreren. Toen ik weer thuis was in Almere, zat ik een keer in de woonkamer en dacht ik: stel dat ik nu met mijn huisjes in Suriname zat, dat zou ik wel fijn vinden. Dat idee kwam en ging eigenlijk meteen weer weg.
Ongeveer drie jaar later ging mijn moeder nogmaals naar Suriname. Ik was op dat moment in verwachting van mijn eerste dochter en besloot met haar mee te gaan. Het leek me namelijk wel leuk om aan mijn man te laten zien waar ik ben geboren. Toen we eenmaal in Suriname aankwamen, voelde ik me een heel ander mens. Ik voelde me welkom, geaccepteerd en ‘op mijn plek’. Ik vertelde dit aan mijn partner en we begonnen te fantaseren over hoe het zou zijn om eventueel in Suriname te gaan wonen.
Na deze vakantie ben ik toen we eenmaal thuis waren, research gaan doen over remigreren naar Suriname. Ik kwam een lijst tegen waarop alle zaken stonden die geregeld moesten worden. Ik raakte hierdoor meteen ontmoedig en liet alles even stil liggen. Ongeveer twee jaar later werd de zogenoemde PSA (Personen van Surinaamse Afkomst) geïntroduceerd. Door deze nieuwe regelgeving zag ik de mogelijkheid om op een toch wat makkelijkere manier naar Suriname te gaan. Naarmate ik steeds meer research deed om naar Suriname te remigreren, werd ik steeds enthousiaster.
Doorzetten
Suriname, het land waar ik me thuis voel en waar ik heen wil. Het land met zoveel mogelijkheden en waar het altijd warm is. Geleidelijk aan begon ik mijn familie, vrienden en kennissen over ons idee te vertellen. Ik krijg zowel positieve als negatieve reacties, waarbij ik zelfs voor gek werd verklaard. Maar dit is mijn droom; ik wil dit graag en geloof ook dat het mogelijk is. Daarom ga ik doorzetten, zodat ik weet dat ik het op zijn minst heb geprobeerd.
Het grote avontuur
De weg naar dit grote avontuur heeft vele kuilen, zijwegen, drempels en zelfs stoplichten gezien. Dingen zoals twijfel, bevestiging, ontmoediging, crisis, kinderen, zwangerschap, carrièreswitch, angst, (on)zekerheid en roddels die om de hoek kwamen kijken. Ik kreeg van God een woord en meteen iets om aan vast te houden:
Jeremia 29:11 'Want Ik weet, welke gedachten ik over u koester, luidt het woord des Heren, gedachten van vrede en niet van onheil, om u een hoopvolle toekomst te geven.
Volgende week is het zover en dan vertrekken we naar Suriname! To be continued….
Recente reacties