Mijn naam is Chantelle. Ik ben 35 jaar en de trotse moeder van drie prachtige kinderen. Als een ware momtrepreneur [ondernemer en moeder, red.] combineer ik het gezinsleven met mijn eigen bedrijf. Ik ben namelijk oprichtster en eigenaresse van Maid in Full.
Anno 2016 ben ik een toegewijde mama en succesvolle onderneemster wie onlangs genomineerd is voor de Kleurrijke Top 100 (nr. 48), bereid ik me voor op de toetreding van Maid in Full op de internationale markt, en ben ik vooral een dame wie in de bloei van haar leven staat. Het is bij lange na niet altijd zo geweest. Zeggen dat mijn (ontdekkings)reis moeizaam is geweest, is een understatement. In deze blog geef ik jou een glimps van mijn leven, hoe ik van een zelfmoordpoging en straatvrees naar succesvolle onderneemster ging.
Down and out
Stel je eens voor: Het is laat in de avond, rond een uur of 11 op 24 oktober 2014. Weet jij nog wat jij deed die avond? Nou ik wel… Ik zag op die avond mijn 33e levensjaar op deze aarde. Wat voor velen misschien een reden is tot viering, was voor mij een pijnlijke reminder en een dag van eenzaamheid. Op mijn verjaardag was ik verre van waar ik dacht te zijn op die leeftijd. Ik voelde me laag die avond, ik had mijn “bottom” bereikt. Zo laag had ik mij nooit gevoeld, ik voelde mij doelloos, verloren, verlaten… geleefd. Op die dag ontving ik weinig felicitaties. Grootste reden hiervoor was omdat ik de meeste mensen in mijn vriendenkring had weggeduwd, mijn ouders waren mij “vergeten”, mijn gezin was het gewend dat mijn verjaardag vrij weinig voor mij betekende en dus lieten zij mij in mijn waarde. Toch voelde ik me in de steek gelaten. Het was laat, iedereen was gaan slapen, het huis was stil met enkel het geluid van de tv om mij gezelschap te houden.
Ik zat half uitgezakt op de bank en staarde voor mij uit terwijl tranen over mijn wangen rolden. Ik voelde immense verdriet en pijn. Waarom deed ik er niet toe? Waarom bekommerde niemand zich om mij? Ik keek links van mij waar mijn vitrinekast stond. Een belichte kast gevuld met mijn oudste zoons medailles en trofeeën, vakantie memento’s en diverse culturele accessoires en op de laatste plank… wijnen en andere alcoholische dranken. Ik was en ben geen drinker en was nog nooit in mijn leven dronken geweest maar die avond met een hoofd gevuld met nare herinneringen en “fuck it’ attitude, besloot ik voor het eerst dronken te worden. Huilend sloeg ik glazen achtereen met als missie om te vergeten. Ik wilde mijn pijn niet meer voelen, ik wilde niet meer denken, ik wilde de stemmen in mijn hoofd stillen. Uiteindelijk ging ik naar bed. Ik dacht dat de drank mij liefdevol zou sussen, mij rustig in slaap zou wiegen en ik deze avond zou vergeten. Maar ik kon niet blijven liggen. De stemmen in mijn hoofd verplaatsten zich naar mijn mond. Emoties die ik jarenlang had weggeborgen en waarbij ik zo hard mijn best had gedaan weg te stoppen, kwamen er met geweld uit. “Ik wilde het niet… ik wilde het niet…”, was het enige wat ik uit kon brengen. Ik bleef deze woorden herhalen, volledig bewust van mijn omgeving, kruipend over de vloer. ‘Waarom? Waarom ik??? Ik wilde het niet!”. Voor het eerst stond ik mijzelf toe de vragen te stellen die mij jarenlang hebben gespookt en met een vloed kwam het er allemaal uit. Samen met de drank kwamen jarenlange frustraties, zelfsabotage, pijn, schaamte en onderdrukking los. Ik was er klaar mee!
Loslaten
Ik zou niet langer meer een slaaf zijn van mijn loyaliteit jegens ouders die mij jarenlang seksueel misbruikt hadden, wat had geleid tot een zelfmoordpoging in 2009, wat er weer toe leidde dat ik op mijn zwaarst bijna 140 kilo woog en daardoor niet meer op straat durfde. Ik schaamde mij voor mijzelf, mijn verleden en mijn lichaam. Ik stond stil in mijn ontwikkeling als vrouw, als mens maar vooral als moeder. Hoe kon ik er voor anderen zijn als ik mezelf niet eens de moeite waard vond? Maar op deze avond… op deze avond was het klaar; een knop ging om, een licht ging aan en mijn hart ging open. Ik wilde meer, ik kon meer, ik wilde leven! Ik weigerde nog langer gevangene te zijn van mijn eigen psyché.
Ik was de dagen daaropvolgend hondsziek; het gevoel dat ik had van onmacht door de enorme kater die de drank mij bezorgd had, was voor mij tevens een “eyeopener” Ik wilde nooit meer de macht over mijn leven en gedachten uit handen geven. Ik zou de regie over mijn leven (terug)nemen. Vanaf dat moment zouden mijn angsten mij niet meer tegen houden, maar juist een katalysator zijn. Als de stemmen in mijn hoofd mij vertelden het niet te doen of iets niet haalbaar was, dan zou ik het juist doen! Belangrijker nog, het werd tijd om los te laten… De mensen los te laten die hun taken in mijn leven inmiddels hadden voldaan. De ideeën los te laten dat ik sterk moest zijn en alles alleen moest doen. Ik moest mijn oude ik loslaten. Wanneer je jouw gedachtegang verandert, verander je jouw levenskoers. Ik voelde me geïnspireerd, herboren! Ik liet me door niemand meer tegenhouden en vooral niet door mijzelf.
Toen kwam het idee voor Maid in Full. Met Maid in Full combineerde ik mijn passie om anderen te helpen met mijn doel mijn leven te verbeteren. Ondernemen zat nooit in mijn planning, Ik dacht niet dat het voor mij was weggelegd. Zoals velen dacht ik dat je daar een passie voor moest hebben, de juiste achtergrond, drive en geld. Oude ik had mij wijsgemaakt dat ik niet voldeed aan die criteria, ik was niet goed genoeg, ik wist niet genoeg, had niet genoeg. Maar nieuwe ik wist beter. Ik moest eerst mijn manier van denken veranderen. Door simpelweg het negatieve te vervangen met positieve gedachten begon ik andere mensen aan te trekken, mensen die het mij gunden verder in het leven te komen. Mensen die op hun beurt mij inspireerden en mij tevens deden inzien dat ik eigenlijk best wel de shit was. En voor het eerst geloofde ik het.
Gok op je zelf!
Maid in Full dwong mij om onder de mensen te zijn. Jarenlang had ik mij verstopt en wilde ik niet gezien worden, maar als ik wilde dat mijn onderneming een succes zou worden dan moest ik wel. Een van de dingen die de vlam aanwakkerde voor mijn (succesvolle) reis naar zelfontdekking, was voelen. Ik heb heel lang mijn emoties onderdrukt en deze geprobeerd te negeren. Ik moest sterk zijn, doorzetten en overleven… althans zo dacht ik. Ik realiseerde me, dat ik mijn demonen moest confronteren, mijn problemen onder ogen moest zien en reflecteren. Om te leven, moest ik mezelf bevrijden van mijzelf.
Sta niet toe dat jouw verleden je verlamt. Accepteer het, omhels het, voel het en laat het los. Alleen dan kun je uitgroeien tot de persoon die jij geschapen bent te zijn!
Ik ging netwerken, ik ging naar seminars, ik ging bij nieuwe klanten langs, ik ging bij sollicitanten langs, ik werd gezien. Heel snel ontpopte ik me van een terneergeslagen bijna 140 kilo wegende “Depri Bouterse” (zo noemde mijn gezin mij toen ik weer vast zat in depressie) naar een sociale, inmiddels 60 kilo lichtere bom van zelfverzekerde vlinder. Mijn nieuwe ik was goed op weg de moeder te zijn die haar kinderen verdienden, de vrouw te zijn die zij geboren was om te worden en de mens die zoveel mensen als inspiratie zouden zien. Ik gokte op mijzelf en won!
Maid in Full
Mijn concept was uniek, innovatief en praktisch. Maar met een uniek concept alleen haal je geen klanten binnen,. Charisma…check, smile…check, enthousiasme…check. Uit eigen ervaring als moeder wist ik dat er een dienstverlening miste in Nederland die allesomvattend was. Een dienst die de zorgen ontnam en waarvoor je niet de hoofdprijs hoefde te betalen. Er was een toenemende vraag naar kwalitatief goede dienstverlening aan huis en Maid in Full was het antwoord daarop. Nu moest ik het nog verkopen door mijzelf te verkopen. Je kunt dit alleen doen als je daadwerkelijk gelooft in jezelf en jouw product. Geloof dat jij het kunt en dat er niemand anders op de wereld is die het kan doen zoals jij het kunt doen. Er is maar één jij en dat is je kracht!
Erkenning
Dagelijks krijg ik berichten van vrienden, kennissen, familieleden en onbekenden waarin zij mij vertellen hoe geweldig mijn concept is, hoe mooi het is dat er nu zoiets als Maid in Full bestaat, mij bedanken voor mijn woorden, mijn verhaal, mijn drive en mijn passie. Door simpelweg mezelf te zijn, mijn geschiedenis te accepteren en het een plek te geven en mijn ervaringen te delen, krijg ik precies waar ik altijd naar streefde….erkenning.
Nog zo’n erkenning was toen ik uit het niets genomineerd bleek te zijn voor de Kleurrijke Top 100. Vorig jaar las ik vol bewondering over dit evenement en de mensen die genomineerd waren en dacht bij mijzelf, ‘ah jammer dat ik er niet tussen kon staan’. Stel je mijn verbazing voor toen ik erachter kwam dat na maar liefst 18 maanden als onderneemster bezig te zijn, ik genomineerd was voor zo een prestigieuze award. Mijn geluk kon en kan nog steeds niet op. Dit was voor mij het bewijs dat er werkelijk niets is dat ik niet kon doen wanneer je vastberaden bent, hard werkt en je plannen uitvoert.Dit jaar heb ik de prijs niet mee naar huis mogen nemen, maar ik was in zeer goede gezelschap. De winnaar werd uiteindelijk Peter R. de Vries, maar volgend jaar…
Dankbaar
Ik zou liegen als ik zei dat alles “smooth sailing” is, want dat is het niet. Nog steeds heb ik dagen waarop ik aan mijzelf twijfel, minder productief ben en dat stemmetje me toch probeert terug te trekken. Je zult goede dagen en slechte dagen hebben, maar laat een slechte dag nooit jouw (levens)doel, of roeping in twijfel nemen. De passie die in jou leeft, zit te wachten om vrijgelaten te worden. Schud het van je af en vergeet niet dat passie macht produceert. Zet gewoon door! Het grootste verschil tussen nu en vroeger, is dat ik weiger mijzelf teleur te stellen, ik ben te ver gekomen om maar zover te komen! Als ik mijn plannen niet waarmaak, zal een ander dat doen. Vandaag de dag kan ik alleen maar dankbaar zijn, dankbaar voor het kleine meisje dat ondanks alles toch is blijven vechten, dankbaar voor al mijn strubbelingen en tegenslagen die mij alleen maar sterker hebben gemaakt maar vooral ben ik dankbaar voor waar ik ben en kijk ik uit naar de toekomst. Ik zal niet stoppen, er komt een dag waarop Maid in Full een begrip in Nederland en daarbuiten ZAL zijn, en al zeg ik het zelf… Ik ben aardig op weg 😉
Recente reacties