Vertraging. Vertraging van 24 uur. Nee grapje zeker! Dat kan niet, denk ik terwijl ik het sms’je op mijn telefoon lees. Ik sta tenslotte bij de douanecheck. Ik vraag het aan de medewerker van de douane maar die weet niet of er vertraging is.
Ik loop snel en half gefrustreerd naar de gate. Daar aangekomen meldt het scherm dat er een wijziging is en worden we doorverwezen naar een informatiebalie. Achter me hoor ik een meneer zeggen ‘ik weet niet hoe ze het gaan doen maar ik moet vandaag naar Suriname, ik heb een belangrijke afspraak!”. Ik vraag aan de meneer of er echt een vertraging is van 24 uur. Meneer geeft aan dat hij net een e-mail heeft gehad waarin dat staat, vervolgens begint meneer te klagen over de vertraging en zijn belangrijke afspraak morgen in Paramaribo. Ik hoor alleen de eerste zin want ik ben al onderweg naar de informatiebalie. Er gaat van alles door me heen en ik doe mijn best om niet in huilen uit te barsten. “Wat moet ik nu doen? Waar gaan we slapen? Wat doen we morgen aan, alles zit namelijk in de koffers. Het is koud buiten en ik heb geen jas. Mijn baby, ze heeft pap nodig, mijn andere dochter misschien medicijnen, help!”. Ik pak meteen mijn telefoon en bel mijn zus om te kijken of ze nog in de buurt van Schiphol is. Nee, ze is al onderweg naar haar cursus, ze rijdt op de snelweg maar ziet mijn moeder voor haar rijden. Ze haalt mijn moeder in en schreeuwt door het raam: “Mirella heeft 24 uur vertraging”. Mijn moeder gaat er bij de eerste afrit af en maakt rechtsomkeer terug naar Schiphol.
Vergoeding
Inmiddels ben ik bij de informatiebalie aangekomen. Er staat een lange rij met hele boze mensen en jonge KLM-medewerksters achter de balie met rode gezichten. Het begint langzaam tot me door te dringen. Ik heb gewoon echt een vertraging van 24 uur. De start van mijn reis heeft een vertraging van 24 uur op de luchthaven. Alweer moet ik mijn tranen tegenhouden. Wanneer ik eenmaal aan de beurt ben, stel ik geen vervelende vragen en vraag ik alleen wat ik nu moet doen. Ze bieden mij een hotelovernachting aan of een tegoedbon voor deze dag. Ook kan ik een vergoeding aanvragen voor de opgelopen vetraging. Voor nu kies ik voor de dagvergoeding en regel ik de rest later. Ik zie mijn moeder op Schiphol en rijd met haar weer mee terug naar huis. Er gaat van alles door me heen maar ik probeer positief te zijn en te denken dat KLM een hele goede reden moet hebben om de vlucht met 24 uur te vertragen.
Op mijn telefoon begin ik een beetje te googlen over vergoedingen bij het oplopen van vertragingen. Volgens mij kan ik een vergoeding krijgen van € 600,00 per persoon. Kijk dat is hééééél erg goed nieuws, dat geld kan ik heel goed gebruiken. Maar toch, op dit moment zit ik niet in het vliegtuig maar zit ik in de auto terug naar huis. Dat had ik een paar uur geleden nooit gedacht. Onderweg, stelt mijn moeder mij de vraag of ik nog steeds deze vlucht zou hebben geboekt als ik wist dat ik vertraging zou hebben maar ook de vergoeding zou krijgen. Mijn antwoord is “ja”. Vanaf dat moment voel ik wel weer een soort vrede over me heen komen en accepteer ik (niet dat ik veel keus heb) dat ik morgen pas naar Suriname ga.
Op naar Suriname
Onderweg naar Schiphol check ik constant mijn telefoon; de angst om nogmaals vertraging te hebben, kan ik maar niet loslaten. Ik loop naar de gate en zie een hele rij mensen klaar staan om in te stappen. Ik slaak een zucht, yes! Vandaag gaat het gebeuren!
De vlucht gaat aardig goed. Bij de landing zegt de gezagvoerder: “de temperatuur in Suriname is momenteel 31 graden, er is geen bewolking. Welkom in Suriname”. En dat voel ik ook echt. Ik voel mij welkom in Suriname. Voordat ik uitstap, doe ik even mijn ogen dicht, de geur die je ruikt en de warmte op je huid die je voelt zijn twee dingen die ik echt even in me op wil nemen wanneer ik uitstap. Heerlijk dit gevoel. Een meneer voor mij knielt op de grond en kust de grond, hij is blijkbaar ook blij om in Suriname te zijn. De weg van Zanderij naar huis geeft ook weer zo een heerlijk gevoel. Het is donker buiten maar je kan zoveel zien. Overal hoor je geluiden, zie je mensen, zie je bomen of hoor je een harde pokoe (muziek in het Surinaams). Wanneer ik thuis aankom wachten er saoto soep, Fernandes, knippa, manja, kronto koekoe, en kakastong op me (allerlei Surinaamse lekkernijen, red.). Ik weet dat ik niet op vakantie ben maar wil toch nog wel even genieten van dit moment.
To be continued…..
Recente reacties