Ik heb vaker artikelen geschreven over de allesbepalende factor voor succes. Over het feit dat zoveel mensen een goed idee hebben, maar dat dit niet in verhouding staat tot het aantal ideeën die daadwerkelijk worden gerealiseerd. Hoe komt dat? Is het omdat mensen hun ego willen strelen? Zelf het wiel willen uitvinden terwijl je ook kan leren van rolmodellen? Of omdat men teveel met zichzelf bezig is? Het is tijd om te beginnen met opereren.
Ik doe al een paar jaar onderzoek naar succes en zie steeds meer in dat het allemaal draait om een brandend verlangen. De absolute drang om een verschil te maken voor velen in plaats van voor jezelf. We zijn met miljarden op aarde en geen van alle succesvolle mensen die ooit geleefd hebben, deden het helemaal alleen. Het begint allemaal met een idee dat anderen de moeite waard vinden om te verspreiden. Zo creëer je massa en dat heb je nodig om een idee echt van de grond te krijgen.
Eerst zien dan geloven
Een idee klinkt altijd mooi in je hoofd, maar het zal niet altijd mooi overkomen op anderen als je erover begint. Ik droomde vorig jaar van Speaker’s Night en kreeg in het begin ook mijn ‘peers’ niet mee. Toch heb ik doorgezet en boekte resultaat en begin ik deze maand met alweer het 2e seizoen. Het grappige is dat mensen altijd bij je komen als ze het idee hebben dat je succesvol bent. Dan wil men bij het team horen, meedenken met je productie of het zelfs helemaal overnemen…
Zure appel
Je scheidt het kaf van het koren en kijkt naar mensen die je het gunt om met je mee te groeien. Denk aan familieleden of goede vrienden of mensen met wie je een goede band hebt. Al gauw raak je geïrriteerd omdat je ziet dat ze treuzelen of niet echt je tips en adviezen oppakken. Ze werken er niet voor zoals jij omdat het niet hun passie of brandend verlangen is. Ik zeg altijd tegen mensen die ik coach dat ze een x-factor moeten bepalen en dat ze de meeste kans van slagen hebben als ze voor iets gaan, dat ze bij wijze van spreken zelfs onbetaald nog zouden doen. Dan ben je gepassioneerd. Als je dat niet bent, zal je treuzelen. Comfortzone is een ‘bitch’ en mensen daarop aanspreken kan keihard overkomen. Dan komt ineens het zelfbewustzijn terug en weet je weer waarom zo weinig mensen het redden…
Lopen over vuur
De toewijding ontbreekt. Men committeert zich aan het idee dat in hun hoofden goed klinkt, maar niet aan het werk dat ze ervoor moeten doen om hun idee om te zetten in realiteit. Het is hard werken omdat je fouten moet maken en daarvan leren. Het is vermoeiend omdat het jaren kan duren voordat je de code hebt gekraakt. Deze figuurlijke ‘firewalk’ kan een sta in de weg zijn, maar net zoals bij het lopen over vuur draait het niet om die hete kolen.
Waar draait het dan wel om?
Het gaat om het gevoel dat je hebt nadat je over die kolen hebt gelopen. Wat het resultaat is waar je van droomt. Dan worden die hete kolen geen probleem, maar een uitdaging. Hoe groot is je wil om je idee te realiseren? Is het plezier van de ‘firewalk’ te hebben gedaan groter dan de pijn die je ervan weerhoudt om over dat vuur te lopen? Als je het zo gaat bekijken is het juist een kick en zal je steeds je grenzen gaan verleggen. Helaas doen zo weinig mensen dat…
Actie!
Als je het gevoel hebt dat je harder moet werken voor degene die je aan het helpen bent dan de persoon in kwestie zelf, dan moet je bij jezelf nagaan of het wel zinvol is om daarmee door te gaan. Ben je bang of vind je het eng om het alleen te doen of weet je simpelweg niet hoe en wil je daar een doorbraak in beleven? Neem dan in**@in******.com">contact met me op.
Recente reacties