Ken je dat ook? Dat je zo hard werkt dat je vergeet stil te staan bij wat je hebt neergezet? Dat je niet bewust bent van wat het voor anderen betekent? Gelukkig heb je soms mensen om je heen die je laten stil staan bij je successen. Die je complimenten geven wanneer je het niet verwacht. Bij mij leidde dat onverwachts tot een emotionele uitbarsting. Hoe kwam dat en waarom beleefde ik het zo?
Op de dag van de laatste Speaker's Night ontving ik een WhatsAppbericht van een van mijn meest dierbare vrienden. Hij was zo attent geweest om me te feliciteren met het 1-jarige bestaan van Speaker's Night. Als geen ander weet hij wat voor obstakels ik heb gehad gedurende het jaar en tegen hoeveel weerstand ik heb moeten opbotsen. Hij wees me erop dat ik na afloop van een zwaar jaar er nog steeds sta en dat Speaker's Night als een huis staat. Ik brak en barstte in tranen uit…
Besef
Terwijl ik bezig was met het uitvoeren van mijn droom, mijn project, mijn 'kindje', stond ik te weinig stil bij de successen en prestaties. De vele hordes op weg naar dit moment ging ik te lijf met de kracht van 100 man en ik overwon ieder obstakel. In één jaar deden we twee seizoenen en pas bij de laatste editie van het eerste seizoen werd de knoop doorgehakt om door te gaan. De druk viel weg en mijn persoonlijke doel om tot Speaker's Academy toe te treden werd behaald, maar hiervoor in de plaats kwam een verantwoordelijkheid om Speaker's Night naar een hoger plan te tillen.
Seizoen 2
Door de groei was het ook tijd om een team te formeren. Het vormen van een team en het aansturen van datzelfde team bracht ook weer vele uitdagingen met zich mee. Nieuwe problemen, nieuwe obstakels. Ik moest de kern bewaken en dat leverde binnen het team af en toe momenten van spanning op. Helaas kon ik er niet onderuit dat ik één teamlid eruit moest zetten en dat twee anderen uit zichzelf opstapten. Vooral het opstappen van het laatste teamlid heeft veel met me gedaan en me bijna van mijn stuk gebracht.
Sterk
Het is dit jaar ook op persoonlijk vlak zwaar voor me geweest. Mijn oma overleed op de dag van de première en ook mijn huwelijk van vier jaar kwam ten einde, waardoor ik met veel spanning en negativiteit te kampen had gedurende het eerste seizoen. Ik liet alles achter en trok weer in bij mijn moeder en werd dagelijks geconfronteerd met de hardheid van het leven. Toch bleef ik sterk en vol zelfvertrouwen doorbouwen aan waar ik mee bezig was. Om me heen waren mensen onder de indruk dat ik me zo goed hield.
Emotie
Bij een jaarafsluiting ga je terugkijken op het jaar en dan komen die moeilijke en zware momenten weer terug en herleef je ze opnieuw. De pijn, de struggle, het verdriet maar bovenal de mooie resultaten. De zonneschijn overheerst de vele regenbuien die daar aan vooraf gingen. Het komt dus binnen als mensen je erop wijzen dat je iets bijzonders hebt neergezet. Daardoor ben ik ernaar gaan kijken met de ogen van anderen en raakt het me om te horen hoeveel Speaker's Night met mensen doet en heeft gedaan.
Actie!
Ik moest dit alles verwerken in een artikel om alles een plekje te geven. Het is goed om momenten vast te leggen van dankbaarheid en vieringen. Alles gaat door en daardoor dreig je dingen te vergeten. Dat voorkom je door het vast te leggen, juist op het moment dat je het voelt…
Recente reacties