Als iets je raakt, heb je raakvlakken. Zo simpel is het. Tenminste, in theorie dan. Want in de praktijk lijkt het nogal lastig te zijn voor mensen om toe te geven dat ze zich geraakt voelen als het om 'kritiek' gaat. Waarin ben je dan geraakt? En waarom is het zo moeilijk om te herkennen?
Men lijkt zo gewend te zijn naar andere mensen te wijzen die iets 'fout' doen en vooral de 'schuld' van alles wat 'mis' gaat buiten zichzelf te leggen. De aanhalingstekens gebruik ik bewust, want het is altijd een kwestie van perceptie of iets positief of negatief wordt ervaren. Alleen, hoe kan je iets zien in anderen als je niet weet dat iets bestaat, noch hoe het voelt? Het zou kunnen betekenen dat hetgeen waar je over oordeelt dus ook actief in jou aanwezig is, alleen dat je niet de confrontatie met jezelf daarover durft aan te gaan. Ik kom regelmatig tegen dat mensen zich liever op iets buiten zichzelf focussen.
Subjectief
Een simpel voorbeeld: als je voor je kijkt, zie je niet wat er achter je gebeurt. Tenzij je via een spiegel kijkt, maar dan focus je je dus op de spiegel en niet op wat voor je gebeurt. Either way, waar je op focust, is wat je waarneemt. Dus: aanneemt voor 'waar'. Het is jouw persoonlijke, subjectieve waarheid. Bekeken vanuit jezelf, het 'onderwerp', oftewel: subject.
Objectief
Dus wat nou als je eens een dagje alleen maar de wereld om je heen observeert, zonder erop te reageren? Gewoon slechts de focus leggen op alle dingen om je heen, de objecten. Desnoods noteer je wat je ziet, hoort, ruikt en proeft in een pocketboekje of in je telefoon. Deze kan natuurlijk ook worden gebruikt voor het inspreken met voicerecorder, whatever works for you. Als je maar eventjes gewoon naar je leven kijkt alsof het een film is. Wat speelt zich er af?
Open up
Jezelf openstellen, open-minded zijn, betekent dan dus eigenlijk ook het bekijken van situaties vanuit verschillende perspectieven. Openstaan voor meningen van anderen. Zo verruim je jouw wereld met een kinderlijke nieuwsgierigheid. En van daaruit zijn interacties met de medemens ook veel waardevoller. Door te zien dat er meerdere mogelijkheden zijn, kan je samenvoegen wat bij jou past. Zo kan je jezelf verrijken en je creativiteit uitbreiden.
Zoals het hoort?
Ik ben erg benieuwd wat jouw bevindingen zijn. Voel je vrij om ze met me te delen middels een reactie op dit platform of een privébericht op mijn Facebookpagina. Wat ik vooral graag wil weten is of je de dingen doet 'zoals het hoort' en hoe je je daarbij voelt. Grappige uitdrukking overigens. Horen is toch iets wat je via je oren binnenkrijgt? Dus, zoals je je hebt laten vertellen? Of leef je je leven op je eigen manier. In hoeverre bevalt dat je? En wat zou je graag nog anders zien?
Recente reacties