"Alles wat ik opbouw met de mensen om me heen, is gebaseerd op vertrouwen en respect”.
‘Al dat gezoen… wat gebeurt mij nou?' Ik geef er de voorkeur aan om de hand te schudden. ‘Waarom is dat hier zo normaal, dat kussen?’ Ik had het al een beetje meegekregen van Franse collega’s die overkwamen vanuit Frankrijk, maar ik dacht dat dit was omdat je elkaar niet vaak zag. Mijn Nederlandse collega’s zoen ik alleen wanneer ik op ze gesteld ben geraakt en ik ze een lange tijd niet heb gezien of wanneer ze jarig zijn maar hier… Zodra je binnenkomt is het gezoen hier en gezoen daar. In mijn gedachte denk ik ‘ga ik dit serieus elke dag doen? Elke dag mijn team zo verwelkomen? En wat als ik dat niet doe? Zullen ze het dan niet netjes vinden? En wanneer ik het wel doe? Zullen ze dat van mij accepteren? Ik ben tenslotte hun manager. Zoenen de managers hun teamleden?’ Nou, ik gok het maar erop. Zoenen it is!
On prends un cafe?
Ik kom binnen en begin mijn team te begroeten. In gedachte denk ik 'twee zoenen'. ‘Niet vergissen Shar, drie zoenen is not done!’. Het werkt! Mijn team kijkt verrassend blij op. Het toont respect en waardering. De eerste stapjes om geaccepteerd te worden, zijn gezet. Net bijgekomen van een nieuwe manier van begroeten, wordt mij gevraagd om samen koffie te drinken. 'On prends un café?’. Owh gosh, ik drink geen koffie, dan maar aan de thee. Ze kijken me een beetje vreemd en onzeker aan. ‘Drink je echt geen koffie’? Blijkt dat er regelmatig koffiepauzes worden gehouden om onderling op informele wijze zaken te bespreken, want iets direct zeggen, dat doen ze hier niet 1-2-3! Ai, hier ga ik het moeilijk mee krijgen. Ik ben vrij recht voor zijn raap. Hoewel, in de loop van de tijd zal ik erachter komen dat als ik iets gedaan wil krijgen of informatie wil, een kop koffie drinken toch wel handig is. Dan maar een espresso proberen. Vol trots krijg ik een speciale mok toegewezen, waar alleen ik uit mag drinken. De eerste koffiegesprekken worden gevoerd. Er is verandering nodig, dat is duidelijk. ..
Ik loop mijn kantoor binnen en dat is eigenlijk het eerste moment dat ik echt achter mijn bureau ga zitten. Ik probeer in te loggen. Wachtwoord klopt niet. ‘Verrek! Kan niet!’. Ik probeer het nog een keer. ‘Alweer verkeerd! Ik ben maar een aantal dagen vrij geweest. Ben ik vergeten hoe ik moet blindtypen?’. Toch maar even naar mijn toetsenbord kijken. ‘Aha! Een AZERTY toetsenbord! Hihihi, ik had het kunnen weten’. Tja, dan klopt mijn wachtwoord inderdaad niet. ‘Hmm, hoe gaan we dat oplossen?’. Collega’s erbij en natuurlijk Google, my best friend ever! Aha, er is een entry om mijn toetsenbord om te zetten naar QWERTY. Mooi opgelost! Ik kan nu eindelijk starten.
Franse werkcultuur
Er is mij verteld dat de Franse werkcultuur totaal anders is dan de Nederlandse werkcultuur. De lagen van hiërarchie komen hier nog sterk naar voren. De tegenovergestelde versie van ‘Back to the Future’. Een beetje terug in de tijd, maar dan met een vleugje nieuwigheid ertussen geplaatst want gadgets en de nieuwste technologie zijn aanwezig. In Nederland mag iedereen een mening hebben, terwijl dit in de Franse cultuur gezien kan worden als een aanval op de posities van de lagen daarboven. Ik krijg een vreemd gevoel van binnen, want dit laat me zien dat ik het heb getroffen met mijn grote mond. Ik mag een mening hebben en die uiten. Ik wil dat mijn team zich ook vrij kan uiten, zonder dat er consequenties aan vast zitten of een ander zich gepasseerd gaat voelen. ‘Speelt dit zich af binnen mijn bedrijf? Zo ja, ga ik hier invloed op kunnen uitoefenen? Ga ik de manager kunnen zijn die ik voor ogen heb?’ Zoveel vragen…
Ik start mijn 1-op-1 gesprekken op. Een aantal zijn heel sceptisch en een aantal optimistisch. Het enige wat ik nu van ze vraag is dat we samen een fundering opbouwen gebaseerd op respect en vertrouwen. De meesten onder hen zijn verrast hierover. Ze wisten namelijk niet wat ze van mij als manager moesten verwachten. Ik stap erin, precies zoals ik met een ieder om me heen omga. En dit is door respect te tonen en een vertrouwensband op te bouwen. En dat is belangrijk, want naast dat ze allemaal veel ouder zijn dan ik, zullen we van elkaar gaan leren en ons team sterker neerzetten. Het wordt mijn doel om ervoor te zorgen dat er een goede balans gaat komen tussen beide werkculturen en dat mijn teamleden gaan begrijpen, dat zij een heel belangrijke rol hebben vanwege hun expertise en als onderdeel van een team.
“Alles wat ik opbouw met de mensen om me heen, is gebaseerd op vertrouwen en respect.”
Recente reacties